De Engel Des Doods - 4 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 4

... opengesperde ogen en die ene arm die buiten het bad hing. Ik wist dat er iets mis was. Ik heb de heel nacht niet kunnen slapen. Elk uur keek ik opnieuw. Ik hoopte dat ik mis was. Dat ze weg zou zijn. Dat ze in haar bed zou liggen.”

“Hoe laat heb je haar voor het eerst gezien?”

“Half één.”

“Heb je haar ervoor nog levend gezien?”

“Nee. Mama had bridgeavond met haar vriendinnen. Dan moet ik in de woonkamer zijn om hen drinken te geven enzo.”

“Heb je haar de voorbije dagen of weken met iemand samen gezien?”

“Af en toe was er wel iemand. Vaak iemand anders. Ik heb… had het het liefste als ze alleen…” Laurent brak zijn zin af, alsof hij zich verklapte.

Marc ging naast hem op het bed zitten. “Zeg het maar, jongen. Ik begrijp het wel.”

“Als ze alleen was, liep ze naakt rond. Ze was zo mooi. Zo puur. Ik kon uren naar haar kijken. Tijdens het eten staarde ze altijd naar buiten, soms zelfs in mijn richting. Ik praatte dan tegen haar. Als ze aan het gamen was, soms urenlang, werd ze levendig. Ze ging altijd heel erg in het spelen op. Maar meestal was ze zo triest. Ik heb haar maar één keer echt zien lachen. Dat beeld vergeet ik nooit meer. Ze was zo...” Marc voelde medelijden voor deze jongen. Vanuit de gevangenis die zijn moeder voor hem gemaakt had, had hij één uitvlucht gehad. Die was nu ook weg.

“Zou je iemand kunnen herkennen van haar bezoekers?”

“Nee. Als er iemand was, stopte ik met kijken. Dan was ze zichzelf niet meer.”

“Wil je me ...

... helpen?”

Laurent keek vragend naar Marc op. “Ja, natuurlijk.”

“Wil je heel diep nadenken over wat je de laatste tijd gezien hebt? Als er dingen zijn waarvan je denkt dat ze anders waren dan normaal, kan je het me dan laten weten?” Marc gaf zijn kaartje aan de jongen. Die keek hem aan en knikte. Hij liet Laurent achter op zijn bed om Myriam te verlossen van Paola die ondertussen haar levensverhaal zat te vertellen.

“Hoe serieus is het?”

Marc en Myriam waren onderweg naar het forensisch instituut voor de lijkschouwing van Evy. Myriam reed. Marc staarde uit het raam. Niets ongewoons. Ware het niet dat Marc sowieso zwijgzaam was als hij de puzzelstukjes in zijn hoofd probeerde in elkaar te passen, dan had je kunnen zeggen dat hij stiller was dan anders.

“Wat zei je?” Marc snapte niet dat Myriam hem uit zijn concentratie haalde. Ze wist dat hij nu stilte nodig had.

“Ik vroeg hoe serieus het is?”

“Er is een tweede dode op vier dagen tijd en het ziet ernaar uit dat het dezelfde dader is. ik zou dus zeggen dat het heel serieus is.”

“Ik bedoelde jij en Erica.”

Marc staarde naar Myriam. Zij bleef de weg in het oog houden. Na twee volle minuten doorbrak hij de stilte. “Dat zijn jouw zaken niet. Ze is een vriendin. Af en toe gebruik ik haar als sparring partner om theorieën af te toetsen.”

“Godverdomme, Marc.” Myriam klonk woedend. “Daar heb je al een partner voor. Mij! Maar ik tast meestal in het duister als het om je theorieën gaat.”

Marc besefte dat hij nu op zijn ...