De Engel Des Doods - 4 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 4

“Allemaal willen ze iets van me. Ze graaien naar me en pakken het van me af. Mijn zorgzaamheid, mijn lijf, mijn skills, mijn tieten, mijn kut. En als ze het hebben, dan verfrommelen ze me en gooien me weg. Ik krijg niets terug. Nooit.

Het begon met mijn pa. Nadat mama gestorven was, mocht ik haar rol overnemen. Wassen, plassen, mijn broertje opvoeden en me door hem laten neuken. Toen hij me per ongeluk volstak, schopte hij me buiten. Hij noemde me een hoer.

Ik trok mijn plan. Altijd gedaan. Elke keer als ik iemand leerde kennen, beloofde hij me de hemel op aarde. Ze gaven me enkel de hel. Zelfs die enige aardige jongen bleek een klootzak die enkel de hacks van de games wilde leren kennen. Hij deed of hij interesse had in mij. Na mijn geheimen ontnam hij mij mijn vertrouwen in de mens.”

Dit waren haar woorden die eerste avond. Ik zag potentieel in Evy. Ik beloofde om haar te leren hoe ze moest nemen. Om zichzelf terug op te bouwen.

“Ik ga je niet neuken!” Het was het laatste wat ze zei voor we toen de bar verlieten. Een uur later had ik haar alle sterren van de nachthemel laten zien. Ze blaakte weer van energie. Ditmaal had ze niet gegeven. Voor het eerst in haar leven had ze genomen en genoten.

Ik was echter te laat. Er was geen beterschap mogelijk. Ik heb echter gedaan wat ik moest doen. Mijn rol is uitgespeeld. Mijn laatste boodschap liet ik achter.

Hoe dankbaar ik ook ben dat ik twee mensen heb kunnen redden, ik besef dat dit geen patroon mag worden. ik ...

... moet ook aan mezelf denken.

*****

Triiiiiiiiing! Triiiiiiiiing! Het schelle, snerpende geluid van een telefoon sneed als een vlijmscherp mes door de hersenen van Marc. Hij boog naar zijn nachtkastje. Zijn hand schoot vooruit om zijn gsm te pakken. Hij greep echter in het luchtledige, waardoor hij zijn evenwicht verloor en op de grond belandde. Verdwaasd opende hij zijn ogen en keek rond zich.

Waar was hij? In plaats van een bed zag hij een zetel. Het rinkelen van zijn gsm lokte zijn blik naar een salontafel. De woonkamer van Erika. Wat was er gebeurd? Ze hadden gedronken. Ze hadden gepraat over de zaak. Puzzelstukken proberen in elkaar te leggen. En toen niets meer.

Marc keek naar het scherm van zijn telefoon. 06:59. Myriam. Hij nam op. “Ja?” Geen vriendelijke goedemorgen. Niet op dit uur.

“Godverdomme, Marc, doe eens open, wil je? Er is weer een moord gebeurd.”

Marc kreunde. Hier was hij al een paar dagen bang voor. De zorgvuldigheid waarmee het appartement van Saartje was opgeruimd, was het belangrijkste element dat hem in de hele zaak had dwarsgezeten. Erika had vannacht nog smalend gezegd dat hij moest ophouden met zijn krampachtige zoektocht naar seriemoordenaars. Het leven is geen politieroman.

Hij had het desondanks anders aangevoeld. Helaas haalde hij nu zijn gelijk binnen.

“Marc, wil je me binnenlaten?”

“Hoe? Waar ben je?”

“Ik sta voor je voordeur te wachten. Ik kom je ophalen om rechtstreeks naar de plaats-delict te rijden. Ik heb je al ...