De Engel Des Doods - 4 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 4

... verschillende keren proberen te bellen, maar je nam niet op. Doe je nu nog open of hoe zit het?”

“Nee.”

Er viel een korte stilte. Myriam leek verbijsterd.

Marc probeerde zijn gedachten te ordenen. Het was moeilijk. Een vervelende hoofdpijn zeurde in zijn hoofd. Hij moest beginnen bij het begin. “Waar is het?”

“Waar is wat?”

“Waar ligt het lijk?”

“Celestijnenlaan. Jij bent niet thuis, he?” Een verwonderde nieuwsgierigheid klonk in Myriams stem door.

“Nee. Ik kom zelf naar daar.” Het was vlakbij. Tien minuutjes wandelen vanaf het huis van Erika. Dat viel mee. De buitenlucht zou hem helpen om zijn hersenen op gang te trekken.

“Wie is het?” Myriam klonk gretig. Marc voelde de bui al hangen. Ze zou een hele dag aan zijn kop lopen zagen. Te laat had hij gezien dat ze was blijven wachten om te kijken waar hij naartoe ging. Hij had het pas opgemerkt toen hij al had aangebeld. Hij had beter moeten opletten.

“Wie is wie?”

“Wie woont er in het huis waar je bent blijven slapen?”

“Doe dat ertoe?”

Weer een stilte. Bijna oorverdovend. Toen klonk Myriams stem kort en toonloos. “Doe mijn groeten aan Erika.”

Even later liep Marc met een afhaalkoffie in zijn hand naar het appartement van het nieuwe slachtoffer. Hij had zich aangekleed en was direct vertrokken. Had hij nog iets tegen Erika moeten zeggen? Een boodschap achterlaten? Hij had er pas aan gedacht toen hij de voordeur al achter zich had dichtgetrokken. Zijn gedachten waren bij Myriam.

Waarom ...

... deed ze nu zo moeilijk? Hij had jaren probleemloos met haar samengewerkt. Ze waren beide binnenvetters. Werk en privé bleven zoveel mogelijk gescheiden. Ze voelden zich daar goed bij. Op werkvlak waren ze complementair. Hij deed het ouderwetse speur- en denkwerk. Zij was volledig mee met de moderne technieken. Daarenboven was zij beter in het iets subtielere verhoorwerk.

De aanrakingen van de voorbije dagen en deze plotselinge aanval op zijn persoonlijke leven verontrustten hem. Het was vooral de opmerking van Erika die hem aan het denken had gezet. “Wat is er eigenlijk aan de hand tussen jou en Myriam?” Was er iets aan de hand? Of was het net de opmerking die hem deed denken dat dat het geval was.

En waarom vroeg Myriam wie er in het huis woonde als ze het al wist? Hij was haar partner en geen verdachte. Waar bemoeide ze zich eigenlijk mee?

Aan de andere kant was ze misschien gewoon bezorgd. Hij kon niet anders dan aan zichzelf toegeven dat hij de voorbije dagen een paar steken had laten vallen. Dat was hem nog nooit gebeurd. Dronk hij te veel? Werd hij te oud? Nee, dat kon het niet zijn. Hij was nog maar net 51 geworden. Hij voelde zich wel veel ouder. Of was hij zijn mojo kwijt?

Toen hij aan het appartementsblok kwam, stond Myriam hem al op te wachten. Ze keek ostentatief naar haar uurwerk. Nog voor ze iets kon zeggen, kapte hij haar af.

“De zaak. Zeg maar!”

“Evy Truyaert, weer een jong meisje. Woonde alleen. In een leeggelopen bad gevonden. Tot zover de ...