De Engel Des Doods - 4 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 4

... daar in dat bad. Ze beweegt niet. En zo zonder water zou dat wel heel koud zijn. Of ze zou de verwarming moeten aanzetten, natuurlijk. Dat kon je niet zien, he. Gelukkig is onze Laurent zo attent en oplettend. Ik zou nooit gezien hebben dat er daar nog steeds licht brandde. Gelukkig heeft onze Laurent die sterrenkijker voor zijn verjaardag gevraagd. Anders had hij dat nooit per ongeluk gezien. Het is een echte wetenschapper, onze Laurent, altijd aan het lezen en in zijn boeken aan het kijken. Tv kijken interesseert hem niet. Af en toe wat iPad, maar dat is normaal, he, tegenwoordig. En op tinternet staat veel meer dan in de boeken, he. Af en toe zeg ik wel eens dat hij met zijn vriendjes buiten moet gaan spelen, maar ja, je weet hoe dat gaat. Zo erg vind ik dat niet, hoor. Het is buiten ook zo gevaarlijk. En hij is nog de enige die ik heb. Albert, dat is zijn vader, is ooit sigaretten gaan kopen. Daar moet ik geen tekeningetje bij maken, zeker? Onze Laurent heeft nu ook een halfzus, Delphine, maar die hebben we nog nooit te zien gekregen. Maar wij hebben het hier goed samen. He, Laurent?”

Laurent reageerde niet. Hij keek de rechercheurs met een beschaamde, verontschuldigende blik aan.

Marc wilde gebruik maken van deze plotselinge onderbreking om het gesprek naar zijn hand te zetten. Hij keek Laurent recht aan. “Als ik het goed begrijp, heb je gisterenavond gezien dat er licht brandde in dat appartement. Hoe komt het dat je je dat herinnert?”

Nog voor Laurent ...

... zijn mond kon openen, had zijn moeder weer het woord genomen.

“Awel ja, dat is wat ik zei, he. Onze Laurent heeft oog voor dat soort dingen. Het is een echte onderzoeker. En een goed geheugen, he. Hij heeft altijd goede punten op school. Hij gaat het nog ver brengen, onze Laurent, denk je niet?”

Marc zag de vrouw ademhalen en sprong recht. “Laurent, kunnen we eens even naar je kamer gaan kijken? Blijft u maar bij mijn collega, mevrouw. Dan kan ze uw gegevens…”

“Zeg maar Paola, meneer. En hoe heet u ook weer?” Twee paar ogen keken Marc aan. De eerste twee vol adoratie, die van Myriam vol verwijt. Het was echter nodig om Laurent even alleen te kunnen spreken.

“Sorry! Mijn moeder kan nogal…”

“Niet erg, jongen.” Marc legde zijn hand op de schouder van Laurent. Hij stond naast de sterrenkijker en keek naar de ramen van de flat van Evy. “Was dat het enige licht dat je gisteren zag branden?”

“Er waren er nog.”

“Maar toen je het vanmorgen zag branden, wist je zeker dat dat hetzelfde was?”

Laurents gezicht kleurde rood. Marc keek naar de lucht.

“Laurent, even tussen ons. Door het terras van het appartement hierboven, zie je niet veel sterren, he?”

Laurent ging op zijn bed zitten, schudde zijn hoofd en zuchtte.

“Gebruik je die kijker om naar mensen te kijken?” Een knikje. “Heb je haar gisteren al in dat bad zien liggen?”

De stem van Laurent klonk heel stil, bijna fluisterend. “Ja. De eerste keer dat ik keek, lag ze al zo. Ik zag enkel haar hoofd met ...