Het Satorvierkant - 15 - Sex Verhalen

Het Satorvierkant - 15

... om samen met jou op een terrasje een wijntje te drinken." Het zijn dappere woorden, maar aan zijn ogen is te zien dat hij twijfelt of hij die dag ooit gaat meemaken. Tegelijkertijd is hij niet bang voor wat er met hem gaat gebeuren.

"Maar daarnet zei je nog dat niemand de uitkomst kan voorspellen."

Fritz kijkt Simone diep in de ogen en beweegt zijn hoofd naar voren, niet meer in staat te weerstaan aan de drang om haar te kussen. "Fritz, niet doen. Niet hier..." Simone duwt Fritz zachtjes van zich af, maar het is al te laat. René, haar vader, heeft het tweetal bezig gezien en schudt zuchtend zijn hoofd.

Wanneer Fritz die avond het café verlaat, neemt René zijn dochter even apart. Daarbij pakt hij haar bovenarm zo stevig vast, dat ze over haar hele lichaam verstijft. "Luister Simone, die Fritz, die deugt niet. Hij is niet zomaar een Duitser, maar... Wel, je hebt het aanplakbiljet gezien. Ik wil niet dat je nog langer met hem optrekt."

"Maar pa... Hij is mijn vriend. Bovendien heeft hij die oorlog ook niet gewild. Hij is ook maar een mens. Hij heeft er zelf ook niet voor gekozen hier gestationeerd te worden. Om zijn familie zo lang achter te moeten laten en in een voor hem vreemd land te gaan wonen."

"Blijf uit zijn buurt Simone, dit is foute boel."

Simone weet niet wat ze moet zeggen en staart haar pa met grote ogen aan, terwijl er geen enkel geluid uit haar mond komt. Even lijkt het alsof ze voor heel even gestopt is met ademhalen. Dan schudt ze haar hoofd: ...

... "Dit kan je echt niet van mij verlangen, pa. ik ben verliefd op hem...".

"Wil je nu zeggen dat je verliefd bent op hém?" vraagt hij, waarbij hij de nodige walging stopt in het woord hem. "Je bent toch niet serieus zo dom om voor zo iemand te vallen?"

Simone draait haar hoofd en kijkt haar pa verbijsterd aan. Zijn opmerking doet pijn.

"Ik kan dit echt niet langer meer aanzien, meisje. Je kiest maar, hier en nu. Ofwel blijf je hier bij mij ofwel kies je voor hem en dan wil ik je niet meer zien. Ik wil niet toekijken hoe jij je leven laat verpesten door iemand die jou helemaal niet waard is."

Simone haar mond valt open en ze weet niet of ze moet huilen, schreeuwen of boos weg moet lopen. Haar pa dwingt haar een keuze te maken die ze niet wil maken. Ze wil geen ruzie met haar pa, maar wil ook Fritz niet verliezen. Ze wil niet kiezen. Ze kan niet kiezen. Wanneer ze langzaam naar de deur loopt om het café te verlaten, draait ze zich nog één keer om naar haar vader. Ze ziet de teleurgestelde blik in zijn ogen. "Het spijt me," zegt ze tegen hem. "Het spijt me echt." Er trekt een knoop in haar maag. Stiekem hoopt ze dat haar pa uiteindelijk wel weer zal bijdraaien.

"Ik heb je niet gevraagd om mij te kiezen!" reageert Fritz wanneer Simone hem vertelt over haar meningsverschil met haar pa.

"Nee, dat weet ik," antwoordt ze met een schorre stem. "Verdomme, wat had ik dan moeten doen?"

"Dat weet ik niet, Simone."

Simone schudt haar hoofd, maar zegt verder niks meer. ...