De Engel Des Doods - 7 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 7

... dacht ze. Ik heb nog te veel om voor te leven om het nu al op te geven.

En net op het moment Myriam het bewustzijn dreigde te verliezen, hield Erika abrupt op. “Dacht je echt dat het zo snel zou gaan? Ik ben niet gek en ook niet dom.”

“Je bent gewoon slecht.”

“Slecht is een relatief begrip.” Kille, donkere ogen werden tot spleetjes geknepen. Erika’s gezicht had niks menselijks meer. Haar mond krulde in een zelfingenomen glimlach.

Myriam kreeg zichzelf in de hand en de trilling uit haar stem. “Mensen vermoorden is gewoon slecht. Vertel me, waarom heb je het gedaan?”

“Ik heb ze uit hun lijden verlost.”

“Verlost?”

“Ik heb hun zorgen, hun kwelling weggenomen en ze laten toetreden tot de engelenwereld. Ze binnengeloodst door de poorten van het eeuwige geluk. Veilig in de armen van hun geliefden.”

“Maar…”

“Je had erbij moeten zijn, Myriam. Het moment van de dood, dat was het beste en meest ongrijpbare. Die uitbarsting, die flits van energie wanneer het lichaam de geest afstaat. Die gelukzaligheid op hun gezichten. Wow, dat is de mooiste beloning.”

“Je bent gek.”

Erika schudde haar hoofd. “Ik wist het wel dat je het niet zou begrijpen.”

“Ik wil niet verlost worden, Erika.”

“Oh jawel… Gisteren… die wanhoop in je ogen. Die kwelling… Het was duidelijk dat je er aan ten onder zou gaan.”

“Laat me die beslissing zelf nemen.”

“Stel je er dan voor open, Myriam. Wees niet bang.”

Door het besef van haar onafwendbare lot draaide Myriam haar ...

... maag om. “Gestoorde trut.”

Erika haar ogen werden donker. “Ik heb je wat tijd gegeven omdat je me amuseerde. Maar die tijd is voorbij. Het zal je niet lukken om me van mijn stuk te brengen.” Erika nam het hoofd van Myriam met haar twee handen vast en probeerde haar te kussen. Die kon zich echter van haar los rukken. En toen zag ze sterretjes, want Erika gaf haar een stomp met haar vuist. “Flik dat niet nog eens.”

Myriam keek met knipperende ogen hijgend naar haar op. “Je hebt het verkloot, weet je.” hijgde ze. “Ga je gang en vermoord me, maar je blijft echt niet ongestraft. Ze pakken je op en dan ga je voor de rest van je leven naar de gevangenis.”

“Ik heb niks verkloot.”

“Dat heb je mis. De mensen die je hebt vermoord en gaat vermoorden, die gaan je de rest van je leven blijven achtervolgen. En uiteindelijk krijgen ze waar ze recht op hebben: gerechtigheid.”

Erika legde een hand op Myriam haar keel en duwde zodat haar adem werd afgesneden. Er dansten weer sterretjes voor haar ogen en ze verzette zich in een poging los te komen. Abrupt liet Erika weer los en Myriam hapte naar adem.

“Val dood,” siste Myriam hoestend. “Je kan me vermoorden, maar ik geef niks om je verlossing.”

“Het is niet mijn verlossing. Het is die van jou.”

Myriam spuwde in het gezicht van haar belaagster en genoot even toen haar blik vertrok van woede. Ze haalde een vuist naar achteren. Myriam tilde haar kin op, klaar voor de klap, maar die kwam niet.”

“Ik wil je niet teveel in je ...