1. De Engel Des Doods - 7


    Datum: 6-10-2021, Categorieën: Fantasie Auteur: Leen En Oelewapper, Bron: Opwindend

    Mannen zijn onbetrouwbare demonen. Ze laten zich leiden door hun zwakte. Dat wat hun sterkte is en van hen Goden zou kunnen maken, is tegelijk hun ondergang. Omdat ze te zwak zijn om met de macht ervan om te gaan.
    
    Elke vrouw snakt ernaar om haar leegte gevuld te krijgen. Een dubbele leegte. Die in haar hoofd en die in haar schoot.
    
    Mannen hebben de middelen om een vrouw tot Godin te verheffen. Met woorden en daden laten voelen dat haar bestaan zin heeft en zelfs de oorsprong van het leven verklaart. Met een liefdesoffer hierbij kan ook die andere leegte vervulling krijgen. Er is niets lekkerder dan het gevoel van een gevulde kut. Laten we eerlijk zijn.
    
    De enige man die me nog kon overtuigen dat er hoop was voor zijn ras, heeft ook bewezen dat dit geraaskal was. Hij betoverde me met zijn woorden, tot hij zijn liefdeswapen in me had gestoken. Daarna stak hij het in mijn hart en draaide het meerdere keren om.
    
    Eva had Adam beter laten bijten van een giftige appel. Het zou ons veel leed hebben bespaard.
    
    Zijn verraad kan ik hem vergeven. Het was naïef te denken dat hij zijn man-zijn kon overstijgen. Haar aandeel in dit alles moet echter worden afgestraft. Ze had beter moeten weten.
    
    Het stuk ongeluk ligt nog steeds bewusteloos op de matras. Naakt. Vastgebonden. Ik kijk ernaar uit om het ongeloof in haar ogen te zien als ze beseft dat God zal oordelen over haar daden. Zou ze smeken? Wenen?
    
    Het maakt niet uit: de dag des oordeels is gekomen!
    
    ***
    
    Twaalf uur ...
    ... eerder
    
    Haar borsten voelden strak aan, haar tepels bijna pijnlijk gevoelig. Door het gebons tussen haar benen wenste ze dat hij zou opschieten. Maar dat deed hij niet. Gekmakend traag streelde hij met zijn vingertoppen over haar onderlip, tot ze huiverde. Zijn glimlach was scherp, roofdierachtig.
    
    “Ik wil je,” zei hij. “Ik zou liegen als ik iets anders beweerde.”
    
    Zijn ogen fonkelden en hij bleef een tijdje staren, wachtend tot ze iets zou zeggen. Maar ze zweeg. Toen kropen zijn handen wild door haar haren en lag zijn mond op de hare. Erika kreunde omdat het zo fijn aanvoelde. Zijn kus was roekeloos, heet en veeleisend. Ze wilde er meer van, meer van hem. Ze drukte haar handen tegen zijn borst, haakte haar vingers in zijn overhemd en trok hem dichterbij. Ze wou zijn lijf tegen dat van haar voelen. Ze sloeg haar armen om zijn nek en kroop nog dichter tegen hem aan, dicht tegen zijn hardheid.
    
    Hij duwde haar met haar rug tegen de muur. Zijn handen pakten haar borsten, plukkend en plagend tot ze kreunde. Zijn heupen en handen kwamen abrupt tot stilstand en hij maakte zijn mond van haar los.
    
    “Nee,” het klonk jammerend, maar ze was te opgewonden om er iets om te geven.
    
    “Erika, kijk me aan.” Ze opende haar ogen. “Zeg me wat je wilt.”
    
    “Jou,” het kwam snel naar buiten. “Ik wil jou.”
    
    Hij knikte langzaam, liet zijn handen naar de zoom van haar trui zakken en trok hem over haar hoofd. Hij lachte even, want de trui raakte verstrikt in haar haren. Samen bevrijdden ze ...
«1234...11»