De Engel Des Doods - 7 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 7

... gezicht slaan, dat moet mooi blijven. Ik ga je mooi maken. Met wat make-up. En die mooie haren van jou, ik zal ze na je dood mooi opsteken.”

“Val dood.” Herhaalde Myriam. Erika trok zo ruw aan Myriam haar haren dat haar hoofdhuid pijn deed. Ze beet op haar tong om de pijn te verdringen. Ze kronkelde opzij, wat onhandig ging met gebonden polsen en enkels.

“Welke boodschap zal ik bij je achterlaten? Live forever?”

“Loop naar de hel.”

Myriam vulde haar longen met lucht en begon als gek te schreeuwen.

“Hou je bek,” snauwde Erika die kwaad de kamer uit liep. Even later kwam ze terug, met een zwart koffertje in haar handen. Zonder iets te zeggen haalde ze er twee flacons en een spuit uit. Ze vulde die met het goedje in het flesje. Myriam keek haar intussen met open mond aan. “Nee!” kreunde ze.

“Klaar?”

Met een vinger tikte Erika tegen de spuit aan en zonder verdere reactie af te wachten duwde ze de naald in Myriam haar bovenarm, rechtstreeks haar spieren in. Er kwam een geluid uit Myriams mond toen ze het prikje van de naald voelde. Ze sloot haar ogen en probeerde zichzelf terug te halen van de rand van de afgrond. Myriam schreeuwde niet en riep niet om hulp.

De verdovende werking van de drugs beroofde haar van woorden. Ze had het gevoel dat haar bloed in vuur veranderde en klemde haar kiezen op elkaar. Zweet gutste van haar af. De drugs namen haar over, sloegen in golven over haar heen. Ze brachten geen euforie maar de langzame bevrijding van haar lichaam ...

... dat zich eindelijk overgaf aan het onvermijdelijke.

Eerst bevrijdden haar spieren zich uit hun strakke knopen. Ze ademde nu vrijer, haar longen hoefden geen lucht meer. Haar hartslag was een trage klok die de seconden aftelde die nog over waren van haar leven. Ze staarde naar het plafond, met ogen star als die van een uil. Ze dacht aan bevrijding, het eeuwige paradijs en voor het eerst in haar leven voelde ze geen angst daarvoor. Ze zag haar ouders, die twintig jaar geleden waren gestorven in een auto-ongeluk. Ze waren hier en zaten met haar te kletsen, te lachen. Net als vroeger. Een te vroeg gestorven vriendin kwam op haar af gerend, strekte haar armen naar haar uit en hielp haar overeind. Ze voelde zich licht in haar lichaam, bestond opeens uit veren. Ze keek neer op de vloer en zag die in wolken veranderen. Ze wierp haar hoofd omhoog en keek op naar de helderblauwe hemel. Ze keek gulzig om zich heen en voelde zich dolgelukkig. Jimi Hendrix gaf haar een joint en vroeg of hij haar een liedje mocht voorzingen. Voor het eerst in haar leven voelde Myriam dat ze ergens thuishoorde.

***

Zelfs als je denkt dat je alle mogelijke scenario’s hebt uitgedacht, dan is er nog steeds het toeval.

Ik had nooit verwacht dat Myriam gisterenavond bij mij thuis zou opdagen, razend en opgefokt. Er zat niets anders op dan mijn plannen te vervroegen.

Ik gaf haar dezelfde rohypnol die ik gebruikte om Marc als alibi te hebben bij de verlossing van Evy. Hij dacht dat zijn black-out te ...