De Gezusters Santegoed - 15 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 15

... van de Nederlands bank!’

En daar moeten mijn vrienden dan hard om lachen. En ik kan er nu ook wel om lachen.

‘Hey, maar jullie moeten nu toch wel toegeven, dat alle maatregelen toch best wel effectief zijn geweest. Ze zijn echt niet verder gekomen, dan een gebroken koevoet, en ook nog eens in de bak beland.’

Gerard zegt lachend: ‘Ja, daar heb je absoluut gelijk in. Maar persoonlijk heb ik er nu ook wel een beter gevoel in mijn wagen in je loods te stallen. Want veiliger als daar, dat kan echt niet meer.’

Ik zeg dan lachend: ‘Hmm, goed te weten. Dan kan ik volgend jaar het stallingsgeld wel eens verhogen.’

Gerard kan er de humor wel van inzien. ‘En waarom zou je het niet doen? Je vraagt nu echt een schijntje, en dat is echt niet nodig.’

‘Ach, dat is niet nodig. Ik kom er nu net mee uit de kosten, dat is genoeg.’

‘Je bent echt gek, weet je dat? We mogen gebruik maken van je brug, je gereedschap en kunnen daar onze wagen stallen. En iedereen zal nu wel weten, dat onze wagens daar onmogelijk veiliger kunnen staan, dan waar dan ook. Die loods is brandveilig, en vooral inbraakveilig. Daar zou ik zelf best wel wat meer voor over hebben.’

‘Oké, als jullie je geld zo graag kwijt willen worden… Ik zal er nog eens goed over nadenken. Maar ik heb die loods niet om er rijk van te worden. Ik zie het als een soort clubhuis, en dat is het eigenlijk ook wel.’

‘Reden te meer om het stallingsgeld te verhogen. Maar goed, daar kunnen we later wel over verder praten. ...

... Eerst eens die spullen uit de aanhangers.’

Met vereende krachten halen we dan alle spullen uit de aanhangers, en bouwen alles op. Joris en Johan hebben een klein podium gebouwd, waar de band hun spullen op kunnen bouwen. Daar kunnen we niet meer bij helpen, dus zetten we ons neer aan de tafeltjes en kijken toe, hoe de band hun spullen opbouwt.

Ik vraag aan Helen: ‘En? Al een beetje zenuwachtig?’

Ze zucht eens diep. ‘Je wilt het niet weten. Ik kan al dagen moeilijk in slaap komen. Maar ik kijk er wel heel erg naar uit.’

‘Dat geloof ik meteen. En dan kunnen jullie eindelijk hier op je eigen stekje gaan wonen.’

‘Ja, en meteen aan ons volgende project gaan beginnen.’

‘Volgende project?’

‘Ja, we kunnen het nu wel alvast vertellen. Ik ben nu al twaalf weken zwanger.’

Ik lach. ‘Ow? Ik dacht, dat jullie geen seks voor het huwelijk mochten!’

Helen haalt haar schouders op. ‘Pff, alsof mijn ouders een haar beter waren, dan ik. Mijn moeder was ook al zwanger, voordat ze getrouwd was.’

Johan knikt. ‘Ach, het is net zoals bij jullie. Als je eenmaal weet, dat het de liefde van je leven is, dan is die gelofte niet meer zo belangrijk.’

Ik knik. Chantal kijkt dan naar haar ouders.

‘Wisten jullie het al?’

Jolien knikt. ‘Ze hebben het ons al een paar weten geleden verteld. En we waren er ook helemaal niet boos om. We beginnen nu langzaam met een wat modernere blik naar het leven te kijken. Jullie worden ouder, en zijn bijna het huis uit. Of bijna? Alleen ...