Mini - 124 - Sex Verhalen

Mini - 124

... alle kanten complimenten. En toen Henry binnenkwam viel zijn onderkaak bijna op de grond. “Zó hééé… Is dat mijn knappe vriendinnetje? Wie ga jij versieren, dame?” Angelique liep naar hem toe en gaf hem een zoen. “Jou, piraat van de kouwe grond. Hoe was jouw feestje, gisteren?” Joline en ik lieten hen even privé kletsen, pakten een kop koffie en mengden ons onder de overigen. De gesprekken gingen uiteraard over de weersomstandigheden: sneeuw, files, ellende op de weg… Na wat kletsen gingen we richting onze bureau’s en aan het werk.

’s Ochtends gebeurde er weinig bijzonders en rond kwart voor twaalf kleedde ik me om in sporttenue. In de groepsruimte kleedden de Piraten zich ook al om. Ik liep even naar de receptie van DT. Hé… al op slot. Backoffice dan… Oók op slot! Directie: idem. Ik liep naar de centrale hal: niemand. “Chantal… Is Joline hier net langsgekomen met haar Backoffice?” “Ja, die zijn al een paar minuten buiten. Hoezo?”

Waarom… Plotseling kreeg ik een brainwave. Het zou zo maar eens kunnen dat Fred ons een poets zou willen bakken… “Oké, dank je wel!” Ik schoot terug, de groepsruimte in. “Luister lui… Ik denk dat we genaaid worden door het Backoffice. Iedereen is daar weg, bureau’s op slot en ze zijn al buiten! Het zou me niks verwonderen als ze in hinderlaag liggen met een groot aantal sneeuwballen. Als we onze neus naar buiten steken, zijn we de sjaak. Ik ren nú even naar boven om te kijken of mijn vermoeden juist is. Blijven wachten.” Ik sprintte naar de ...

... vierde verdieping en keek naar buiten. Zie je wel… Ik zag een paar koppies achter een heggetje langs de oprijlaan richting parkeerplaats. Daar liepen we normaal langs als we gingen sporten of lopen. Fred… Rotzakje!

Ik liep weer naar beneden, de groepsruimte in. Rob en Miranda stonden er ondertussen ook. “Luister lui. Backoffice ligt inderdaad in hinderlaag langs het pad richting parkeerplaats. Wij pakken zo meteen de nooduitgang, lopen achterom en dan kunnen we ze vanuit de flank aanpakken.” Ik zag een paar brede grijnzen, ook bij Rob. “Is dat blonde krengetje weer bezig geweest?” “Ik denk dat dit een ideetje was van mijn buddy Fred, Rob. Iedereen klaar? Mooi. Volgen en aanvallen. Zodra we de deur uit zijn, meteen wat sneeuwballen maken. Ik wil geen munitietekort.”

We liepen naar buiten en slopen zachtjes om het gebouw heen. We konden de plek waar Backoffice in hinderlaag lag inderdaad vanaf de zijkant naderen. Tot op tien meter, dus elke sneeuwbal zou raak kunnen zijn. En wij hadden dekking van een muurtje, dus… Met elke piraat gereed gaf ik het teken om te gooien en negen sneeuwballen vlogen simultaan door de lucht. “AU!” “Verdomme…” “Wel gloeiende…” Een paar gilletjes en de bas van Fred: “Jonkman! Vuilak! Vijand op negen uur! Vuur!” Helaas voor Fred waren de dames van het Backoffice niet op de hoogte van de methode om richting aan te duiden. Alleen Theo reageerde en twee sneeuwballen gingen onze kant uit. Maar per drie seconden vlogen er negen nieuwe sneeuwballen hun ...