Mini - 33 - Sex Verhalen

Mini - 33

... “Ton Boogers: als jij het in je, door zand benevelde, Infanterie-brein haalt om nog een keer te informeren naar de stand van het liefdesleven van Kees en mij zal ik je andere voet ‘behandelen’ met mijn naaldhakken. Daarna hebben de chirurgen een microscoop nodig om te kijken wel botsplintertje wáár hoort. Begrepen?”

Ton keek naar mij. “Begrijp jij het nog? Het ene moment zit je zus, zijnde mijn geliefde, op te scheppen ‘dat ze een telraam nodig heeft’ en een moment later krijg ik van twee kanten onder uit de zak omdat ik een vraag stel over de exacte spelregels van de onderbroeken-contest…”

Ik gaf hem z’n glas aan. “Hier. Alcohol. Lost zand op. Is goed voor jouw door silicium aangetaste brein.” Het was een tijdje stil. We hadden alle zes even aandacht voor onze partner. Plotseling hoorden we de stem van Tony. “Kijk kijk… ons sextet! Mooi stel zijn jullie zo…” Ze kwam om de hoek van het huis gelopen. “Ik kom nog even een glaasje wijn stelen… Pa slaapt als een blok en zaagt de halve Mookerhei weer om. Misschien dat ik na nog een wijntje wél kan slapen..” Ton trok er een stoel bij, Joline haalde een glas.

“Krijg je het niet te koud zo, Ma? Je hebt alleen maar een pyjama en een duster aan. En je pantoffels…” Tony lachte. “Ik heb het wel eens kouder gehad hoor. Maak je geen zorgen. En vlak bij het vuur, met een wijntje erbij…” Ze rook aan haar glas, liet de wijn ronddraaien en nam een voorzichtig slokje. “Lekker. Een goeie wijn in goed gezelschap… Jongens, wat ben ik ...

... blij met jullie!”

Ze keek de kring rond. “Ik had het vanavond met die toast écht even te kwaad.” “Dat hadden we gezien Ma. En dat is niet erg. We kennen je ondertussen een beetje…” Rob glimlachte naar haar. We zaten even stil bij elkaar, ieder met z’n eigen gedachten en gevoelens. Na een paar minuten zei Tony: “Ik denk dat ik weer poging ga doen om te slapen naast een bosbouwer. Welterusten allemaal en dank voor jullie gezelschap vandaag.”

Ze wilde weglopen, maar Clara en Melissa wisselden weer een blik van verstandhouding en stonden op. “Hohoho, lieve schoonmama, dat gaat zo maar niet. Jouw schoondochters willen je nog wel een welterustenzoentje geven, hoor…” Mel wenkte mij. “En je schoonzoon ook!” We knuffelden haar. “Je bent een schat”, hoorde ik Melissa zeggen. “Kunnen wij ons alleen maar bij aansluiten. Nietwaar zussie?”, vroeg ik Clara. Die knikte. “Zeker weten! En nu lekker slapen, wij ruimen zo meteen de troep even op en gaan dan ook er in. Welterusten!” Joline, Rob en Ton knuffelden haar ook nog even en ze verdween weer.

“Een mooi mens…” zei Clara. Joline knikte. “Maar ook zij is vroeger anders geweest… Maar dat vertel ik een andere keer wel. Is het nu veel te laat voor! Kom jongelui, we gaan even rolbevestigend tekeer: als de heren hier even opruimen en het vuur doven, gooien wij dit spul in de afwasmachine.

Daarna gaat iedereen netjes zijn of haar tandjes poetsen en gaan we lekker slapen. Morgenochtend tien uur is het ontbijt en dan verwachten pa en ma ook ...