Mini - 33 - Sex Verhalen

Mini - 33

... Alsjeblieft?” Claar liep om het huis heen naar binnen en kwam na een minuut giechelend naar buiten.

“Én?” zei Ma. Claar wees over haar schouder naar achteren. “Laat ik het zó zeggen: Rob krijgt wél waar voor zijn zorgpremie hoor. Ik niet waar hij verzekerd is, maar die behandeling in natura die hij momenteel krijgt, slaat behoorlijk goed aan bij de patiënt, zag ik uit een ooghoek…Geen kusjes op de au-plaats meer, maar het medicijn wordt oraal toegediend...”

Een paar minuten later kwamen Mel en Rob om het huis gelopen. Rob liep zonder ondersteuning, met een grote pleister op z’n knie, maar zonder koelverband. “Zo, dat lucht op, zonder die kouwe lappen om je poot.” Joline keek naar z’n knie. “Da’s een beste pleister! Maar nu kan de nachtzuster geen kusje meer op de au-plaats geven… Hoe moet het nu verder?”

Mel en Rob keken elkaar aan en schoten in de lach. “De dagzuster heeft al voor genoeg kusjes gezorgd. En niet alleen op de au-plaats.” zei Melissa. “Daar komt de patiënt de nacht wel mee door.” Ze trok Rob naar zich toe. “In het zorgprotocol zal waarschijnlijk met hele grote dikke rooie letters staan: ‘Het is het verplegend personeel nimmer toegestaan om een relatie aan te gaan met een patiënt.’ Maar zojuist heb ik besloten die regel aan m'n laars te lappen en mijn patiënt voor te stellen of ik voorlopig zijn dag- en nachtzuster mag zijn...

Hij vond dat wel een goed plan.

Dus… Mag ik jullie voorstellen: dit is Rob, ex-patiënt, nu mijn vriend. In het ...

... stoomtijdperk had ik hem ‘meester’ moeten noemen, heeft hij net verteld, maar die tijd is gelukkig voorbij.”

Het viel me op dat ze niet zei ‘mijn vriendje’, wat ze bij haar vorige vriendjes steevast wél gezegd had.

Om Rob z’n mond was een brede lach te zien. “En mag ik jullie voorstellen: mijn kersverse vriendin. Op het rugbyveld draagt ze de bijnaam “De rode Duivel”. Sinds vanmiddag weet ik waarom. Pa, Ma: als jullie binnen een groot gat in de vloer zien: daar hebben wij zojuist de strijdbijl begraven. Ik hoop voor een héééle lange tijd…”

Hij gaf Melissa een lange zoen, Clara en Joline joelden, Ton en ik floten op onze vingers en beide ouderparen stonden breeduit te lachen.

Clara rende op hen af. “Mijn beurt om te zeggen: Het is jullie van harte gegund!” Ze knuffelde Melissa en zoende Rob drie keer. “Welkom bij de club!” Daarna volgden Ton, Joline, beide ouderparen en ik sloot de rij. Ik gaf Rob een stevige hand. “Gelukkig… Nóg een techneut erbij. Gefeliciteerd maat!” en sloot Mel even in m’n armen.

“Ben je gelukkig?” Ze keek me aan en knikte. “Yep. Sinds ik ‘m zag al!” Ik gniffelde en fluisterde in haar oor: “Wél die batterijen teruggeven aan Claar… Of zijn ze al leeg?” Ze keek me aan.

“Rotzak…”, fluisterde ze, “da’s een meidending!”

Tony nam de leiding. “Rob, haal eens een paar flessen champagne uit de kelder! Dit moet gevierd worden!” Tony en Rob liepen naar binnen en kwamen even later terug met tien glazen en twee flessen champagne.

Rob opende de flessen ...