Mini - 33 - Sex Verhalen

Mini - 33

... vakkundig, met een droge ‘plop’en zónder vliegende kurken of overdreven schuim uit de fles. Even later stonden we in een kring met elk een glas in de hand.

“Mag ik even jullie aandacht?” vroeg Tony. “Lieve mensen… Mijn roots zijn Russisch, zoals mijn kinderen wel weten. Officieel heet ik Antonia, vernoemd naar mijn overgrootmoeder. Een vrouw met ballen. Mijn overgrootvader is, op initiatief van háár, in 1917 uit St. Petersburg naar Nederland gevlucht. Met hun twee kinderen.

Ik heb hun zoon, mijn opa, gelukkig nog lang mogen meemaken. Hij heeft me heel veel verteld over Rusland. Een ander Rusland dan we nu kennen. Een land waarin men, naast een aantal minder fijne zaken, ook een aantal mooie rituelen had. Sommige gebruiken kent men nog steeds.

Eén daarvan is het breken van een glas na een belangrijke overeenkomst. De reden daarvoor is dat men vindt dat een glas na een belangrijke toast nooit meer voor minder belangrijke zaken gebruikt mag worden.

Ik vind dit moment belangrijk genoeg om een stel mooie champagneglazen aan op te offeren. Daarom verzoek ik jullie om je glas, na het geheven te hebben, in één teug te ledigen en het dan stuk te smijten in de stenen barbecue dáár.”

Ze wees. “Rob, kun jij Bengel even uit de buurt houden? En ja, ik weet dat er bij een Joodse bruiloft óók een glas wordt verbrijzeld; onder de schoen van de bruidegom. Maar…”, ze zweeg even en lachte, “zover zijn we nog niet.” We hieven de glazen en Tony zei: “Na lyubov'! Op de ...

... liefde!”

Ze dronk haar glas in één teug leeg en smeet het hard in de barbecue. Het vloog in scherven. Rob Sr. volgde haar voorbeeld, waarna wij allemaal ons glas opofferden. De tranen stonden in Tony’s ogen.

“Dit hebben we nog maar één keer eerder gedaan: op onze eigen bruiloft. Dank jullie wel voor het delen van deze mooie traditie.” Ze omhelsde ons stuk voor stuk en we waren even stil; onder de indruk van het moment.

Tony keek even ondeugend. “In Rusland doet men dit uiteraard met wodka… maar persoonlijk vind ik dat spul niet te zuipen. Daarom hebben we het ook niet in huis. Een goeie champagne geeft zo’n toast iets meer cachet. Bovendien zijn de glazen groter.”

Mel en Rob werden natuurlijk in het daarop volgende uurtje flink op de hak genomen, maar ze sloegen zich er manmoedig doorheen. Rond een uur of elf gingen beide ouderparen naar bed. “De oudjes hebben het wel weer gehad voor vandaag,” zei Tony, “bovendien verzorgen wij morgen het ontbijt: vanaf tien uur staat de koffie klaar en zijn de eitjes warm! Zorgen jullie dat hier straks een beetje is opgeruimd? Welterusten…”

Even later zaten we met z’n zessen in een kringetje: drie stelletjes, elk stel dicht tegen elkaar. Rob zei: “Ton, jij bent toch zo goed in het maken van vuur? Steek eens wat hout in de fik op die barbecue. Na al die icepacks ben ik wel toe aan een beetje warmte.” Melissa keek hem aan.

“Hé meneer, volgens mij heb je voldoende warmte… dichter dan nu kan ik niet tegen je aan zitten!” Rob knikte. “Klopt, ...