Na de bus thuis verder dl 1 - Sex Verhalen

Na de bus thuis verder dl 1

... angstig naar de bevestiging van de lus aan het plafond.

Het rijden met het openbaar vervoer is en blijft een risico en daarbij was ik, net als alle andere passagiers volstrekt afhankelijk geworden van de bouten, moeren en schroeven die de onderdelen van de bus aan elkaar hielden.

De lus bleek het te houden. Tenminste nu nog en we knalden door alle bochten, los van het feit dat de chauffeur mogelijk ook een duurzaamheidtest van zijn baas moest afleggen omdat ook de verkeerdrempels met dezelfde snelheid genomen werden.

Ik ging in mijn onwetendheid vooralsnog maar uit dat het gaspedaal niet vastzat.

Die gedachte was wel een gok. Zeker weten wist niemand het in deze bus.

“Sneller kan haast niet, nog eventjes met deze snelheid en ik ben nog eerder op mijn werk dan wanneer ik 3 bussen eerder had genomen” gaf ik de vrouw aan.

“Vaste chauffeur, rijdt altijd snel. Net als gisteren!” lachte ze en hield zich dapper staande waarbij ze af en toe naar de aanstormende bochten keek en alvast haar zoontje vasthield om die te beschermen om te voorkomen dat zijn DNA tegen de binnenkant van het voorruit terecht kwam.

“Ga je echt elke dag, met deze ware doodsverachting de bus in?” vroeg ik maar.

“Yep, elke dag. En daarbij zie je ook elke dag eigenlijk een beetje dezelfde mensen, dus ik maak maar van een nood een deugd” hoorde ik ergens op de achtergrond toen we een bocht naderde en ik alvast de hamer opzocht om een van de ruiten in te slaan wanneer we op onze zij in de ...

... berm zouden komen te liggen.

Nee, met het openbaar vervoer gaan is topsport, je kan niet zeggen dat ik voor € 2,90 per rit lui ben met al die afgedwongen lichaamsbewegingen. Ik dacht nu al na over een abonnement!

“Ik zie dat je het niet echt gewend bent” ging ze verder toen ze zag dat ik het doosje met hartpillen rond liet gaan bij mijn medepassagiers, om die samen met een bekertje Valeriaan weg te spoelen, wat me trouwens deze rit € 47,- winst opleverde.

“Ach, ik weet zeker dat het met de auto niet sneller kan gaan, dus alles voor Koning en Vaderland” gaf ik maar als antwoord en richtte me op het aankomende opstakel, een halte!

Toen we daar tot stilstand kwamen werden 4 passagiers van het voorruit geschraapt en naar buiten gegooid, mensen stapten iets vertwijfeld in en reden we verder.

Niet dat er meer plaats kwam maar wel dat we steviger stonden door de extra mensen die meenden te kunnen instappen.

Krijsend, knarsend, krakend en piepend vloog de bus toeterend verder en reed op het zebrapad de blaren op de kont van een moeder met kinderwagen zodat ik het gevoel van geborgde veiligheid over me heen kreeg. Nee, dat openbaar vervoer is op zich veiliger dan alles wat zich buiten de bus bevond en hooguit een dwarslaesie kan me ten deel vallen.

“Morgen neem ik een weekendtas mee” gaf ik de vrouw aan. “dan trek ik een trainingspak aan en kan ik me op de zaak douchen en omkleden want het zweet breekt me al uit bij het inchecken” gaf ik spontaan aan en hield me even ...