-
Bakkersjongen - 17
Datum: 2-4-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... keer dat ze hier waren, en hadden nog nooit mijn ouders ontmoet. Dat ging vandaag ook niet gebeuren. Ik leidde ze even rond, met Tessa wel weer naast me, en ik vond het fijn dat ze zichtbaar onder de indruk waren. Tessa’s zusje, Remy, een jaar of zeventien, dacht ik, waren we al snel kwijt. Een heel ander type dan Tessa. Veel meer open en spontaan. Die papte meteen aan met wat meisjes in de stallen, en ik vond het niet gek dat ik haar later op de dag samen met Bertine zag bij de varkens. De twee leken te kletsen en te lachen. Was een fijn gezicht. Ik vond het fijn dat Bertine niet gelijk naar huis was gegaan. De ene zus kon haar niet aanstaan, en met de ander klikte het dan juist. Logisch. Toch keek de ene zus met me mee, en zag ik haar genoeglijk glimlachen om haar sociale zusje en dat asociale meisje hier van het dorp, waar ze zo jaloers op was geweest. - Het was een verrassing dat het vanaf dat moment alleen maar beter werd. Het leek opeens te klikken tussen mij en haar ouders. Meer als voorheen. Er werd me zelfs even gevraagd waarom ik met oudjaar niet was gebleven, zeker na zo’n lange reis… Tessa had het ze toch verteld. Bleek zelfs dat hun haar liever met mij zagen, dan alleen. Al zeiden ze dat niet zozeer met die woorden. Toch leuk om te horen, en fijn om te weten dat Tessa dat tegen hun gezegd had. Ik was toen ten slotte voor haar gekomen omdat ik nog steeds om haar gaf. En dat deed ik nu ook nog. Misschien wel meer als toen. - De grootste verrassing ...
... moest toen echter nog komen. Hetgeen wat Tessa in mijn ogen iets minder maakte als haar ouders er waren, was het feit dat ze meer naar hun neigde te trekken. Ik kon er heus wel begrip voor tonen, en zeker toen ze bij mij woonde en ze haar familie al een tijdje niet gezien had. Maar ik had nooit het idee dat ze me er dan ook echt bij betrok. Misschien wel omdat ik haar het idee gaf dat ik er niet bij betrokken wilde worden. Dat kon zomaar. Maar dan voelde ik me toch een beetje alleen en zo versterkten we keer op keer het effect, denk ik. Na het eten vroeg ze echter of het okay was of ze nog hier zou blijven. Bij mij. Dat vroeg ze weliswaar eerst aan haar ouders, dat wat ik zojuist bedoelde, maar ze wist natuurlijk wel dat ik er geen probleem mee zou hebben. ,,Dan pak ik vanavond gewoon de trein.’’ bood ze een simpele uitweg. Haar ouders waren verder ook niet voor niets gekomen… Ik was hier heel erg blij mee. Toch weer een teken dat ze liever bij mij bleef. Godzijdank. Niemand die er verder ook maar een probleem mee had. - Ik had al wel een beetje zitten rekenen. Ik zou met haar mee gaan naar Goes met de bus, en haar daar op de trein zetten. Dan zou ze een geruime tijd later thuis zijn, en in de vroegte van de volgende dag weer door moeten naar de hoofdstad, aangezien ze aangaf morgen wel college te hebben, en niet te willen blijven slapen. We zwaaiden haar ouders na de koffie uit, en daarna overhandigde ik haar haar oude sleutel. De sleutel van ons huisje. Ik kon nog niet ...