-
Bakkersjongen - 17
Datum: 2-4-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... wil niet dat jullie samen zijn.’’ zei ze me zachtjes. Bertine stond op een afstandje en zou het allemaal niet horen. Ze was wat bij elkaar aan het harken om toch nog geen tijd te verliezen. Ik geloofde het dan ook niet. Al had ze wel even raar gekeken toen die keer toen ze mij met Manon zag… En al was het zo, wat dan nog? Maar Tessa had wat meisjes in de stallen horen roddelen. Dat Bertine nu alweer bij hem was, bij mij dus. Roddels moet je nooit geloven. Ik zat hier nu al een week, en dit was eigenlijk pas de eerste keer dat ik samen met haar was. ,,Jezus, Tessa…’’ vloekte ik zachtjes om het haar maar aan haar verstand te peuteren. ,,Dat is nog een kind, niet veel ouder dan jouw zusje…’’ begon ik uit te leggen. ,,Man, ze is zowat mijn zusje, zolang ken ik haar al.’’ En ik maakte me er toch wat kwaad om. Er moest juist positivisme zijn tussen mij en Tessa maar na vanochtend leek dat nergens meer te vinden te zijn. Hoe kwam dat toch? ,,Waarom heb ik dan nog nooit van haar gehoord?’’ vroeg ze me boos. ,,Omdat ze er niet toedoet.’’ zei ik toen wat harder. Dat hoorde ze… De reactie die kwam, kon ik verwachten. ,,Nou, leuk hoor.’’ zei Bertine dan ook meteen hard. Nooit had ze een blad voor de mond gehouden, dus waarom nu wel? En zichtbaar teleurgesteld droop ze dan ook snel af. - ,,Zo, gelukkig.’’ speelde ik opgelucht, wat vraagtekens boven het hoofd van Tessa plaatste. Ik was natuurlijk cynisch. ,,Ja, ze is weg. Dat wilde je, toch?’’ sneerde ik teleurgesteld. ...
... En dan ging het me nog niet eens om de gevoelens van Bertine die vast gekwetst waren. ,,Zij wist hoe ze me moest aansturen. Nu moet ik het alleen doen.’’ liet ik Tessa boos achter, hopende dat ze zou begrijpen dat die Bertine me verder helemaal koud liet. Ik had dan wel vakantie, maar er moest nog steeds een hoop gedaan worden op zo’n dag. Maar voor een meisje als Tessa, die onder de schaduw van Rotterdam was opgegroeid, kon ze daar geen begrip voor tonen. Het leek haar leuk ooit zoiets te hebben, maar ze was er nog lang niet klaar voor. Ze bleef staan, en zag mij hanissen met m’n werk, wat overigens prima zonder hulp kon. Alleen moest ik alles zelf doen. Iets wat verslagen keek Tessa dan toe, en liet ze me niet meer alleen. ,,Sorry…’’ zei ze alleen zacht toen ik haar voorbij wilde lopen. Ze leek wel te begrijpen dat ik toch niet die jongen was die hier heel de dag achter de meisjes aanzat. Ik wilde niet boos blijven. Maar iets tussen ons veroorzaakte ook nu weer irritatie, en ik was zelfs even blij dat ze vanavond weg zou gaan. Heel even maar. - ,,Het is gewoon… de dingen die ze over je zeggen. Ze vinden je allemaal leuk.’’ mierde ze nog even door. Het deed me niets, moest ze geloven. Natuurlijk vond ik het wel vleiend, maar dat ging ik Tessa niet laten merken. Ik was nu eigenlijk te oud om te blijven rommelen met die paardenmeisjes. Het merendeel was de twintig nog lang niet gepasseerd, en dus ook veel te jong voor mij om ze ook maar een beetje serieus te nemen. ...