Mini - 15 - Sex Verhalen

Mini - 15

... omdat ik Joline voor jullie neus heb weggekaapt: sorry. Je kunt je inschrijven voor de cursus “Omgaan met teleurstellingen voor starters”.

Ze kwamen me feliciteren, er werden wat grappen gemaakt, maar daarna begon ik toch echt met de wekelijkse teambespreking: er stonden weer nieuwe projecten op stapel! Al snel waren de taken verdeeld en ging iedereen aan het werk. Ik dus ook, maar niet nadat ik trots de foto van Joline en mezelf had neergezet. Om kwart over acht werd er op mijn deur geklopt. “Kees?” Ik keek op. Het was Klaas, met wie ik de donderdag ervoor een aanvarinkje had gehad, vlak voor het weekend begon. “Hoi Klaas… What’s up? Goed weekend gehad?” Hij schudde zijn hoofd, zat duidelijk ergens mee. “Ik wilde even m’n excuses aanbieden voor afgelopen donderdag. Hoe jij je werk indeelt, zijn mijn zaken niet. En overigens: niemand heeft hier te klagen over jouw inzet en de inzet van jouw team.” Ik stond op en gaf hem een hand. “Dank je wel en no hard feelings.”Hij keek opgelucht. “Je hebt me een spiegel voorgehouden en daar schrok ik best van.” “Dat hebben we allemaal op z’n tijd nodig, ik net zo goed. En mijn verontschuldigingen dat ik zo uitviel waar anderen bij waren.” Hij keek me aan. “Had ik verdiend.” Daarmee verdween hij en ik ging weer aan ’t werk.

Om twaalf uur kwam Henk me ophalen voor de lunchwandeling. Joline en ik hadden afgesproken dat zij, als het even kon, zou aansluiten. En dat deed ze dus ook. Ze werd door iedereen gelukgewenst en kreeg wat ...

... ‘adviezen’ hoe ze met mij om moest gaan. Gelukkig kon ze de humor er van inzien en gaf hen op een bepaald moment goed weerwoord. “Hallo heren… Jullie kennen Kees weliswaar wat langer dan ik, maar IK lig met hem in bed. Bepaalde, met name fysieke, aspecten van het vraagstuk: ‘Hoe met Kees om te gaan’ behandel ik op m’n eigen manier. Heb ik jullie niet bij nodig!” Ik applaudiseerde, het team schoot in de lach en Joline kreeg een knalrood hoofd. Met een brede grijns liepen we het gebouw binnen. Joline en ik gaven elkaar geen zoen, maar een knipoog en gingen naar onze eigen werkplek. Halverwege de middag had ik een vergadering met alle teamleiders. De directeur, Theo, zat die altijd voor. Ook die vergadering ging altijd in redelijk ongedwongen sfeer. Theo begon met de mededeling dat hij had gehoord dat ‘onze verstokte vrijgezel’ nu ook gevallen was op het altaar van Amor en dat hij ons veel geluk wenste. Daarmee was de kous af en dat vond ik best. Aan het einde van de vergadering riep hij me even bij zich. “Kees, vind jij het goed als ik Joline feliciteer?” Ik keek hem aan. “Theo, zou je dat ook doen als ze met een van de medewerkers van de andere bedrijven een relatie was begonnen?” Hij schudde zijn hoofd. “Nee. Maar jij ben een van ónze medewerkers.”

Om half vijf stond ik het punt om de deur van mijn bureau te sluiten toen ik uit de hal een ondertussen bekende, schelle stem hoorde. ‘De IJskoningin’. Ik had haar bijnaam al overgenomen van Henk. “Juffrouw Boogers! Ik had je twee uur ...