Mini - 15 - Sex Verhalen

Mini - 15

Vijf voor half zes werd ik wakker. Ik zette de wekker uit, ging voorzichtig het bed uit en zette theewater op. Brood in de rooster, beleg op tafel en toen het water kookte maakte ik twee koppen thee en bracht die naar de slaapkamer. “Goedemorgen mevrouw. Mag ik u mede namens de firma DT een kopje thee op bed aanbieden? Ze rekte zich uit. “Dat is een goed plan. Even ruimte maken voor de thee hoor…” Toen ze terugkwam van het toilet dronken we samen op bed genietend onze thee op. Na de thee een snelle douche en daarna kleedden we ons aan: Joline weer in ‘receptionisten-uniform’.

Ik had geen representatieve bijeenkomsten deze dag, dus een nette spijkerbroek, makkelijke schoenen en een geblokt ‘lumberjack-overhemd’ volstond. Na het ontbijt moest Joline zich nog opmaken. “Jullie mannen hebben het maar makkelijk… Geen make-up nodig, wassen, aankleden en hup, aan de slag”, mopperde ze voor de spiegel. “Je vergeet het scheren, lieve schat.” Ze keek me heel even aan en knipoogde. “Dat moeten wij vrouwen ook af en toe doen, hoor…” Vervolgens ging ze op dezelfde moppertoon door: “Wij vrouwen moeten er altijd tip-top uitzien.” Ik kuste haar blote hals. “Ja, en daar zijn wij mannen hartstikke blij mee. Zeker als ik zo meteen zo’n tip-top uitziende vrouw een hele dikke knuffel mag geven voor het front van de aanwezigen.” Ze bloosde. “Ga je het er niet té dik opleggen?” Ik kriebelde even in haar nek. “Ik zal je geen minutenlange tongzoen geven zodat je lippenstift uitloopt, oké? Maar ...

... een stevige knuffel en een zoen ga je krijgen!”

Een uur later waren we in Gorinchem, stapten uit en liepen achter elkaar de hal in, Joline voorop, ik een meter of tien achter haar. Een aantal dames en heren van de diverse bedrijven stonden al bij de automaat in de gezamelijke koffieruimte en wij voegden ons bij hen. “Goedemorgen, noeste werkers!” Mijn standaard maandagochtendgroet. Twee van mijn teamleden waren er al. “Morgen Kees… Lekker lang weekend gehad?” Ik knikte. “Het kon een stuk slechter. Ik heb in ieder geval m’n kop aardig leeggemaakt en weinig aan ‘werk’ gedacht. Da’s goed op z’n tijd. Een lekker stukje hardgelopen, gewandeld, bij m’n ouders geweest, m’n zussen weer eens gesproken, lekker gekookt…En jullie?” Ik luisterde naar de verdere koffie-gesprekjes, maar mengde me er niet in. Ik lette uit een ooghoek op Joline. Toen die aanstalten maakte om naar haar desk te gaan, deed ik een stap naar haar toe. “Werk ze vandaag… Tot straks in de lunchpauze!” Ze trok me naar zich toe en gaf me een dikke knuffel, keek me even trots aan en gaf me een zoen. “Tot straks… schat!” Toen draaide ze zich om en liep naar haar werkplek.

Het was even stil in de ruimte. Ik draaide me ook om en wilde naar de binnendeur van DT lopen. Eén persoon begon te klappen, en even later iedereen. Er werd gefloten. Mijn twee teamleden kwamen op me af. “Ja, je hebt je kop inderdaad goed leeg gemaakt, zo te zien… Gefeliciteerd!” Ik moest even grinniken. “Ja, dank je wel Henk, but it takes two to ...