-
Bakkersjongen - 8
Datum: 29-10-2020, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... niet als een avondje uit. Maar ik wilde wel. - Ik vond het zielig voor Manon, dat wat ze me net vertelde. Zie haar zitten. Mooi als altijd. Ook nu weer sexy, of ik het nou moest denken of niet. Zelfs als ze soep at, en zich brandde aan de eerste lepel, vond ik haar nog sexy. Ze droeg een zwarte broek tot net iets over haar heupen. Lage rode laarsjes met hoge hakjes. Een grijs truitje met lange mouwen wat haar lichaam eer aandeed, en natuurlijk een stukje buik bloot liet. Dat Manon ijdel was, dat wist ik natuurlijk al. Ook net nadat ze kort haar haar had gegrepen, moest ze het weer even goed kammen met haar hand . En desondanks dat hier een plaatje van een meisje zat, leek ze dat niet altijd door te hebben. Ze maakte al zo vaak zo’n onzekere indruk. Iets wat ik haar nu helemaal niet meer kwalijk kon nemen. En als ik wist hoe, zou ik dat zo wegnemen. Dat had namelijk iets wrangs. Was het een kutwijf geweest, dan was het een ander verhaal. Een heel ander verhaal… - Ik moest het haar zeggen. Ik had niet door dat dit wellicht arrogant over kwam, dan lief bedoeld. Ik ging naar de grond en pakte haar soep over en zette het weg. Verbaast keek ze me aan en liet ze haar handen door de mijne pakken. Kort keek ze me verschrikt aan. Ik had door dat het niet zo tactisch was, zoals ik er bij zat en het moment en alles, maar ik ging geen aanzoek doen. Daar kwam zij iets later pas achter… ,,Je bent zo bijzonder.’’ zei ik haar eerst. Het was misschien helemaal niet mijn ...
... plek om haar dit te zeggen, maar ik wilde iets zeggen. Ik had het gevoel dat het moest, en dat ik er misschien nog wel mee weg kon komen. ,,Ik hoop dat je dat weet. Want ik weet het al sinds ik je voor het eerst zag. Toen wist ik dat je iemand was die je beter moet leren kennen. En ook al is me dat nog niet gelukt, heb ik nog steeds die drang. Om met je te praten en je te leren kennen, maar ook om gewoon bij te zijn. Elke keer voelde ik dat als ik je zag, of zelfs maar hoorde. En dat is niet iets wat ik bij iedereen heb... Ik hoop gewoon dat je iemand vind die dit ook in je ziet. En niet zomaar iemand. Hij komt echt wel.’’ Natuurlijk wilde ik die persoon zijn, maar kwam er tijdens mijn zegje ook achter dat ik Tessa alweer aan het verloochenen was. Al vond ik dat zelf overigens niet. Maar ik stelde me voor dat zij dat idee wel zou krijgen, mocht ze er achter komen dat ik zo over Manon dacht en het haar ook zij. Ik kon over Tessa namelijk hetzelfde zeggen. Alleen haar had ik wel leren kennen. Ik ging er niet vanuit dat Manon dat zou snappen. Al die tijd keek ze me geenszins ongemakkelijk aan. Ze leek het wel te kunnen waarderen. Een vale glimlach op haar mond, een lieve blik in haar ogen. Ik meende het. Ik kneep nog even in haar handen en kuste ze… Haar handen, natuurlijk. Maar waarom niet op de mond. Ze zat vlak voor me, en we hadden het al eens gedaan. Ergens voelde ze misschien nog wel wat voor me. Maar ik durfde het niet. Het zou niet zo slim zijn. - ,,Ik ben niet zo ...