Bakkersjongen - 8 - Sex Verhalen

Bakkersjongen - 8

... jammerde ze teleurgesteld. ,,Jack… Jack zei dat altijd. Dat het niet erg was.’’ haar felheid was weg, nu alleen nog maar die moedeloosheid in haar stem, en niet veel later ook in haar mooie groene ogen. Het wordt hopelijk geen gewoonte, maar ook nu weer stroomden er al snel tranen over haar wangen. Maar ik begreep haar verkeerd.

,,Jack liet je…’’ wilde ik dan weer inbrengen.

,,Nee! Nee…’’ zuchtte ze ontmoedigd. Ze schudde met haar hoofd en liet die uiteindelijk ook in haar handen vallen. Wat een verdriet. Ik liep naar haar toe en tegen haar zin in trok ik haar tegen me aan. Het kon me niet schelen hoe ze over me dacht. Ik kon dit niet aanzien zonder er naar toe te bewegen.

-

,,Jack was vreemdgegaan.’’ snotterde ze tegen m’n borst aan. Dat was ook zo. Maar misschien wel omdat zij dat ook deed, of ze het zelf nou vreemdgaan wilde noemen of niet. ,,Hij zei me dat het niets was. Omdat hij het deed. Hij zat steeds met z’n lul in een andere mond. Ik deed helemaal niets!’’ zei ze fel en ze sloeg ook met twee handen op m’n rug. Dat mocht best. Maar het motortje in m’n hoofd begon te draaien. Ik had er niet verder naast kunnen zitten. ,,En toen vond hij dat andere ook allemaal geen vreemdgaan meer…’’ zuchtte ze nog zwaar ontmoedigd. ,,En toen wist ik het ook allemaal niet meer.’’ Ook nu wilde ik weer het huilende meisje kussen… Maar dat deed ik niet! Ik hield haar iets van me af. Ik probeerde haar aan te kijken maar ze keek steeds weg.

,,Het spijt me.’’ zei ik haar ...

... maar. Ze gniffelde er om, alsof ik het niet meende.

,,Ja, vast.’’

,,Dat verdiende je niet. En alles wat ik gezegd heb, verdiende je al helemaal niet. Ik wist het niet.’’ zei ik haar nog snel.

,,Weet ik.’’ snikte ze. ,,Het geeft ook niet.’’ kwam ze nu mee aan. Daar moest ik dan weer om gniffelen. Manon was te onzeker om boos te blijven, bang dat ze iemand verliest. Te onzeker om in te zien dat wat Jack deed al vanaf het begin af aan fout was, bang om hem te verliezen. Ze heeft echt in een hel moeten leven.

-

Ik hoorde toen hoe de soep begon over te koken, en moest me even naar de keuken haasten. Manon kwam even kijken.

,,Wil je nog wat?’’ lachte ik haar tegemoet. Ze glimlachte zowaar en knikte. ,,Regel ik voor je.’’ Ik ruimde het even op en kwam toen met een kop terug. Ze had nu wel haar jas uitgetrokken en die keurig opgehangen aan de kapstok. Wat zag ze er toch weer fenomenaal uit. Eigenlijk mag ik het niet zeggen, maar om die reden verdiende ze die ellende nog minder. Ze zat op de bank en ik ging op een stoel zitten en keek even toe, hoe ze toch wel gulzig begon te lepelen. Arm kind, dacht ik zelfs. Maar het was wel goed dat ze me dit verteld had. Het luchtte haar ook op.

,,Het is lekker.’’ zei ze nog dankbaar. Ik knipoogde naar haar.

,,Weet je zeker dat je wil dat ik kom?’’ vroeg ik haar. ,,En zeker dat Tessa dat wilt?’’ Op beiden knikte ze, al was het voorzichtig.

,,Het zal niet makkelijk zijn.’’ voegde ze er wel aan toe. Voor mij voelde het zeker ...