Mini - 56 - Sex Verhalen

Mini - 56

... “Gehaktbal, aardappelen en jouw spinazie. En een Irish Coffee toe. We hoeven toch niet meer weg.”

Ik knikte. “Ik zal de kok de opdracht verstrekken, Freule. Wilt u voor het diner nog even in het bad?” Ze schudde haar hoofd. “De freule gaat wel douchen vlak voor ze haar sponde opzoekt. Na het eten nog een uurtje lekker tegen jou aan hangen en lezen, daarna slapen.” Een uur later stond het eten op tafel. Tijdens het eten vroeg Joline: “Denk je niet dat ik onze PR-juffrouw te hard aanpak? Ze stond vanmiddag bijna te grienen toen ze wéér eens van Fred commentaar kreeg…” Ik schudde mijn hoofd en vertelde wat Theo me verteld had.

“Als ik Theo mag geloven is ze door haar vader nu in een soort werkkamp gezet: ‘Ga maar bij ome Theo werken, want die pakt je wel aan!’ Dat doen jij en Fred uitstekend. Ik ken dit soort primadonna’s: op het moment dat ze er achter komen dat een leuk snoetje, een stel tieten en mooie benen een boel gedaan krijgen, maken ze daar onbeschaamd misbruik van. En daar gaan ze mee door tot het allemaal wat gaat hangen, daarna spelen ze nog een tijdje de cougar en op een gegeven moment komen ze zichzelf achter de Bingo in het bejaardentehuis tegen. Een spoor van ellende achter zich latend. Wim Sonneveld heeft daar een leuk liedje over geschreven, getiteld: 'Zij kon het lonken niet laten'.” Joline keek nadenkend. “Hmmm…. Ik herinner me vaag een uitspraak van iemand die iets zei over mij, in combinatie met ‘Bingo’ en ‘bejaardentehuis’…” Ik legde mijn vinger op ...

... haar neus. “Lieve schat, ik zei dat in combinatie met de zin dat ik je mooi vond, van blonde top tot roodgelakte teen. En voorafgaande daaraan had ik al iets gezegd over je verstand en je humor. Jij hebt een aantal eigenschappen die dat PR-juffie ontbeert: wilskracht, karakter, doorzettingsvermogen en moed. Jij hebt je studie met uitstekende cijfers volbracht. Daarna nog een paar Minors gedaan als toetje. Jij hebt je benen niet opengedaan voor Holtinge. Jij hebt hem, toen je er achter kwam wat voor een eikel het was, de bons gegeven en hem samen met z’n slapie opgesloten. Jij bent vervolgens in zee gegaan met een botte techneut….”

“Ja, dát was wel de moedigste beslissing in mijn leven.” Haar ogen lachten en ik dreigde met een vork.

“Déze troela,” vervolgde ik, “is bijna constant door iedereen in de watten gelegd en dacht dat de aarde om háár draaide. En dát is nou net het verschil. En ja ze heeft leuke benen, een mooi koppie, maar haar attitude is rotter dan bedorven aardappel. Zoals Angelique zei: 'Ze zou een dochter van Zomers kunnen zijn.' Die had vanochtend ook al een aanvaring met haar.”

Joline keek nadenkend. “Ik ben benieuwd wat Fred verder voor haar in petto heeft. Hij is goed op dreef!” “Laat Fred maar schuiven. Hij weet feilloos tot hoever hij kan gaan. Hou er rekening mee dat juffie de Groot op een zeker moment op haar knieën bij je komt smeken of ze alsjeblieft ontslagen kan worden. En precies op dát moment moet je Fred erbij halen. Hij is didactisch een ...