Mini - 56 - Sex Verhalen

Mini - 56

... vanaf dat ze een peuter was; was ooit een hartstikke leuke meid, maar in haar studententijd veranderde ze in een arrogant, verwend kreng. Ouders gescheiden, pa probeerde, door haar in de watten te leggen, nog aan zich te binden, enfin… je kent het wel. Heeft met haar hoge hakken over de sloot haar HBO-communicatie gehaald en is bij haar vorige werkgever ontslagen wegens wanprestatie en nog wat zaken waar ik geen vinger achter kan krijgen. Haar pa vroeg of ik wat te bieden had… Hij zei erbij: ‘Je mag haar gerust onder druk zetten. Wellicht dat ze dan verdomme iets anders leert dan met haar tieten zwaaien.’ Met Fred als mentor moet dat lukken. Geef Joline maar een hele dikke zoen van me! En Fred hoef je niet te zoenen, maar je mag 'm wel vertellen dat hij carte blanche heeft... Tot op zekere hoogte.” En hij verdween.

Ik zat om kwart voor vijf nog te werken, toen ik de stem van Fred hoorde. “Mevrouw de Groot! Terugkomen, nu!” Ik hoorde haar hakjes onverminderd snel richting buitendeur gaan. Angelique was sneller dan ik. Ik hoorde haar droog zeggen: “Als ik jou was zou ik maar héél snel teruggaan. Ik ken meneer van Laar nog niet zo lang, maar iemand vertelde me dat hij graag ontbijt met gegrillde Bachelor of gepocheerde PR-medewerkers…”

Ik verslikte me van het lachen. De hakjes keerden in een beduidend lager tempo terug naar het backoffice om een minuut later ongestoord weer richting voordeur te gaan. Ik liep daarna naar Angelique. "Wat ben jij een gemene heks." Ze ...

... grinnikte. "Mijn wraak. Mevrouw presteerde het vanmorgen om haar jas bij mij op de balie te leggen en te zeggen dat ik 'm moest ophangen, 'want daar is een receptioniste toch voor?' De trut. Zou een dochter van Zomers kunnen zijn." Haar ogen vlamden.

Daarna liep ik naar Calculatie en inkoop. Het bureau naast Fred hem was het toonbeeld van orde en reinheid en Fred en de dames van calculatie zaten te grinniken. “Waarvoor riep je haar nou terug, Fred?” vroeg ik nieuwsgierig. “Omdat ze haar collega’s niet netjes een fijne avond had gewenst… Toen ik zei dat de dag er voor haar opzat, griste ze haar tasje uit de onderste la en liep meteen zonder boe of bah weg… hoogst onfatsoenlijk.” “Korporaal van Laar, je bent nog steeds een pain in the ass. Niks veranderd in die acht jaren. En ik was aangenaam verrast te horen dat ik je nog steeds nachtmerries bezorg.”

Hij grinnikte. “Daarom houden wij ook zoveel van elkaar, sergeant Jonkman. En nu ga ik mijn direct leidinggevende inruilen voor mijn lieve vriendinnetje. Tot morgen dames, tot morgen, Kees!” Met een brede grijns verdween hij.

“Wát een kerel… Aan de ene kant zielig voor haar, maar ik heb nog nooit iemand zó zien veranderen als zij vandaag, zei Gonnie. “Ik denk dat ik vanavond maar eens wat ga tekenen…” Ik knipoogde naar haar. “Kijk uit, Gonnie… Fred kan ook prima schilderen. Ik weet niet of hij cartoons kan maken, maar het zou me niks verwonderen. En nu ontvoer ik Joline richting Veldhoven. Tot morgen!”

Op de parkeerplaats van ...