Mini - 56 - Sex Verhalen

Mini - 56

... trui en een dikke jas. Je make-up zou ik ook overslaan. We gaan buiten op het dak een paar klussen opknappen en vieze handen krijgen. Heeft te maken met het wifi-netwerk hier, dus ja, dat valt onder communicatie.”

“Wát gaan we doen? Wilt u er aan denken dat ik Bachelor Communicatie ben?” Haar stem klonk paniekerig.

Fred gromde: “Juffie, ik mag Ir. voor mijn naam zetten. Daar heb ik zes jaar keihard voor gestudeerd. En tegelijk gewerkt. En niet alleen in Nederland; in Afghanistan ging ik op patrouille met een mitrailleur in m’n handen en 30 kilo bagage in m'n rugzak. Waaronder een stel studieboeken, voor het geval er eens een rustig momentje was. Dat was er nooit, want die patrouilles gingen onder leiding van een beul van een sergeant van wie ik nog steeds nachtmerries heb. Maar dat terzijde. Jouw HBO-titeltje geeft je geen vrijstelling van vuile handen of zweetlucht, hoor. Ik garandeer je dat je dit weekend absoluut geen zin meer hebt in een avondje stappen. Je bent fysiek helemaal gesloopt en stinkt een uur tegen de wind naar zweet en vuil. Morgenavond wil je maar twee dingen: een uur in bad liggen weken en daarna heel lang slapen.

En om het vandaag een beetje overzichtelijk te houden: zie je bureau’s van onze collega’s van inkoop en calculatie? Zo ziet jouw bureau er over een uur ook uit. Je beeldscherm netjes op de goeie hoogte, toetsenbord schoon, muis rechts naast je toetsenbord, de onderste lade van je ladenblok mag je voor privéspullen gebruiken, de bovenste ...

... twee zijn functioneel. En als je niet achter je bureau zit, is je bureau leeg en schoon en je bureauladen op slot. Een foto van je liefje mag, maar that’s it. En ik inspecteer elke avond voor je weggaat. Mijn motto is: ‘Niet goed is opnieuw’, begrepen?”

“Jawel…” was het bedeesde antwoord. “Jawel wát?” “Jawel meneer van Laar…” “Goed zo. Je mag me ook aanpreken met sergeant-majoor, maar dat zullen we maar niet doen hier. En nu: vraag aan je teamleden of ze iets te drinken willen en ga het halen. En vooruit, je mag zelf ook wat. In de looppas! En daarna: aan ’t werk!”

Ik stikte bijna van het lachen en vluchtte terug, mijn bureau in. Een uur later kwam Theo binnenvallen. “Zo, héhé… even rust. M’n telefoon blééf overgaan. Is het aan het front van het backoffice ondertussen rustig?” “Joline heeft mijn bijnaam ‘Commandant backoffice’ ten volle verdiend, baas. Ik heb bij de plotter alleen maar geluisterd.

Joline heeft mevrouw de Groot fijntjes laten weten dat jij hier de scepter zwaait en niet haar pa. En dat ze kon kiezen of delen: of doen wat haar gezegd wordt, of opsodemieteren. Mevrouw koos voor het eerste.

En vervolgens werd Fred ter plekke aangesteld als ‘mentor’ van mevrouw. En zo te horen neemt Fred haar morgen meteen het dak op om iets aan het wifi-netwerk te doen… Ik dacht dat ik zou stikken van het ingehouden lachen…Hij zit helemaal in zijn rol als drill-sergeant-majoor.”

Theo keek me grijnzend aan. “Mooi. Wellicht hebben we dan nog iets aan haar. Ik ken haar ...