Mini - 17 - Sex Verhalen

Mini - 17

... leven geweest.” Ik vond het tijd om in te grijpen. “Ho dames… Jullie wilden zélf in mijn bedje, dus niet miepen. Uiteindelijk heb ik uit puur mededogen met mijn zusjes een tweepersoons bed gekocht.” “Ja, en daar hebben we exact nul nachten plezier van gehad”, mopperde Clara. “Nee, maar ik al een aantal nachten wel, dus heeft ‘ie het niet voor niets gekocht. Dank jullie wel voor de voorbereiding, lieve schatten!” Joline lachte breed.

Rob zei droogjes: “Sommige zaken hoef ik, als vader zijnde, niet te weten, lieve dochter…” Joline keek hem aan en zei liefjes: “Oh? En wie o wie gaf mij afgelopen donderdagavond zo ongeveer de opdracht om met Kees mee terug te rijden naar Veldhoven? Volgens mij was jij dat, Pa… En zeg nou niet dat je dacht dat ik braaf in de logeerkamer zou gaan slapen, want dan ga ik je voortaan Pinokkio noemen.” De rest moest lachen en Tony riep: “Touché, Joline!” Ik zat tijdens deze conversatie af en toe naar Ton te kijken. Zijn bulderende lach had ik nog niet gehoord. Hij zat wat achteraan, een beetje in de schaduw. Wáár hij exact naar keek, kon ik niet zien, maar zijn hoofd wees in de richting van Clara. En Claar was ook verdacht stil... Hmmm...

We praatten even over de verhuizing van Joline, en spraken af dat we zaterdag rond 10:00 in Ter Aar zouden zijn. Daarna liepen Joline en ik naar binnen, om de kopjes weg te brengen en de drankjes te halen. Met alle drank uitgedeeld tikte ik Ton op zijn schouder. “Kan ik je even apart spreken?” Hij keek me ...

... vragend aan. “Laten we even naar binnen gaan, halen we meteen de hapjes op.” We liepen de keuken in. “Ton, jouw zusje is wellicht in gevaar.” Hij fronste. “Wát?” Ik vertelde het verhaal van Ray en zijn laatste omzwervingen. Hij kneep zijn ogen kort samen. “Weet je, Kees, degene die aan m’n zusje komt heeft zijn eigen doodvonnis getekend.” Ik knikte. “Exact zo sta ik in de wedstrijd. We moeten aanstaande zaterdag onze oren en ogen goed openhouden en vooral geen sporen nalaten.”

Hij dacht even na. “Ik stel het volgende voor: ik rij zaterdag op mijn motor naar Ter Aar en apart van jullie hierheen. Ik check op eventuele achtervolgers. Als die er zijn, zijn ze er niet lang meer. Weet je welk type motor hij rijdt en heb je misschien een kenteken?” Ik gaf het aan hem. Hij grijnsde. “Een ouwe BMW 500? Die jaag ik zó van de weg.” “Kijk uit maat… Hij heeft wellicht vriendjes.” Hij keek me strak aan. “Ik ook. Als ik mijn peloton vraag om te helpen, staan er wel een aantal klaar. Ik heb de meesten in Afghanistan bij me gehad, ik ken ze. Prima kerels. Laat dat maar aan mij over. Wordt een verzetje voor ze. Dit wordt de best beveiligde verhuizing ever!” Ik gaf hem een klap op z’n schouder. “Dank je wel. Ik sta bij je in het krijt”

Hij grinnikte, keek even achterom naar het terras en boog zich naar me toe. “Je kunt je schuld meteen inlossen, vriend. Hebben jouw zussen verkering? Met name Clara.” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Ze hebben het hoofdstuk “vriendjes” tot nader order afgesloten, ...