Mini - 17 - Sex Verhalen

Mini - 17

... omdat dat te veel tijd kostte. Ze besteedden meer tijd aan feesten en partijen dan aan de studie. Pa en Ma hebben een aantal weken terug ‘een goed gesprek’ met hen gehad met de dreiging dat de financiéle toelage zou stoppen als hun cijfers niet als de bliksem omhoog gingen… en nu staat de studie weer op plaats één.”

Hij knikte. “Hou er rekening mee dat dat binnenkort gaat veranderen. Dáár…”, hij wees op het terras, “zit mijn vrouw. Alleen weet ze het nog niet.” “Clara?” Hij knikte. “Melissa is een leuke meid, maar Clara is… Nou ja, zij is het. Gek hé? Ze zien er exact hetzelfde uit, maar met de een is het meteen raak en de ander… Die zit erbij en kijkt ernaar. Hou het nog even voor je… Het zou fijn zijn als zij het als eerste weet.” Ik keek hem aan. “Ze weet het al. Ze is verdacht stil voor haar doen, en da’s niks voor haar. Zoals Mel nu is, lekker vrolijk en bij de hand, zo is Claar normaal ook. Maar vanavond heeft ze nog geen drie zinnen gezegd. Dat viel me al op. En als zij het weet, weet Melissa het ook. Niet dat ze met elkaar hierover praten, maar die meiden voelen elkaar feilloos aan. Telepathie, tweeling-communicatie, The Twilight-zone, you name it, maar ze kunnen zonder woorden kletsen. Ik wens je veel geluk, makker. En nu de hapjes, anders denken ze er nog iets van!” Hij wees naar de foto van Spotters Peak. “Ze kunnen altijd nog denken dat we hier Afghanistan-herinneringen op staan te halen…” Vanaf het terras kwam al een kreet van Joline. “Zeg heren, komen die ...

... hapjes nog, of moet er nog iets geslacht worden?” “Even geduld schat … de mammoet liep weg!”

Clara kwam de kamer binnen. “Kan ik iets meenemen?” Ton keek haar aan. “Ja, graag… deze schaal. Alsjeblieft.” Claar pakte de schaal van Ton over. Óf Ton liet ‘m te vroeg los of Clara had ‘m nog niet helemaal goed vast, in ieder geval was het resultaat een vloer vol hapjes. “Ohhh…. Wat stom van me!” Voor Bengel was het één groot feest. Zodra de schaal gevallen was, schoot ze naar binnen en begon op te vreten wat er lag. Clara bloosde en Ton schutterde ook. “Sorry… Mijn fout!” Ik pakte de andere schaal en mopperde: “Ik zal deze zelf wel in veiligheid brengen zus. Kun jij Ton even helpen met opruimen?” Ze keek me kort aan. “Zal wel moeten hé?”

Ze bukte zich en pakte de schaal, samen met Ton. Ton trok Bengel weg, maar kreeg een grom en opgetrokken lippen als reactie. Clara had wel succes. “Bengel! Zit! Stay!” Tot Ton z’n verbazing gehoorzaamde de hond meteen, ging netjes zitten en bleef waar ze was. “Kijk Ton, dát leren ze je niet op de KMA…” “Duhh! Dit is gewoon een samenzwering. Vrouwen onder elkaar. ‘Kijk ons de mannen eens niet nodig hebben.’ Maar Clara: ik vind het netjes dat je Bengel zo onder appél hebt.” Clara keek op en glimlachte liefjes. “Sorry. Verkeerd gegokt… Ik ben Melissa.” Ton keek haar strak aan, zijn ogen vlamden. “Je kunt vast heel veel mensen daarmee belazeren, Clara… maar probeer dat trucje nooit meer met mij!”

Ze kreeg een kop als een boei en boog zich ...