Awakenings 8 - Sex Verhalen

Awakenings 8

... man kennen, Mehmet Haba, een van de voorlopers van de grote stroom Turkse gastarbeiders die zo’n beetje vanaf 1964 naar Nederland zouden komen. Ernestine liep hem letterlijk tegen het lijf in Rotterdam, ze raakten in gesprek (hij sprak een paar woorden Neder-lands en wat Engels, genoeg voor deze eerste gesprekken), en…. ze raakten verliefd! Op dat moment was ze 37, nooit getrouwd geweest en had zich er al min of meer bij neergelegd dat ze de rest van haar leven vrijgezelle zou blijven.

Niet dus.

Haar familie sprak er dus schande van, en natuurlijk was ook de familie van Mehmet “not amused”.

Overigens was Ernestines verbintenis met Mehmet geen escapisme, om toch vooral maar te kunnen ont-snappen aan haar wat kleurloze bestaan als single en als tiepmiep; nee, ze was echt heel erg verliefd op ‘haar Turk’ en is dat tot het einde toe gebleven, en dat vice versa……

Haar familie verstootte haar min of meer, en aan zijn kant waren ook de betrekkingen zeer onderkoeld en in bepaalde gevallen zelfs vijandig. Ze trokken zich er niets van aan en gingen hun eigen weg. De enigen met wie ze in die periode regelmatig contact hadden, waren mijn ouders en wij natuurlijk.

Ernestine en Mehmet gingen in Utrecht wonen en kort daarna besloten ze hun eigen zaak te beginnen. Ze openden een Turks restaurant, ‘Antalya’ geheten, genoemd naar de geboorteplaats van Mehmet, en…. het werd een doorslaand succes! Met de energieke hulp van haar man werd Ernestine algauw een volleerde Turkse ...

... kokkin en de klanten bleven toestromen. Zakelijk ging het hun voor de wind dus, en ook privé was bijna alles koek en ei, bijna, want Ernestine bleek geen kinderen te kunnen krijgen. Een groot ver-driet, voor haar en voor haar man, want ze hadden dolgraag hun liefdesband willen bezegelen met een kindje……..

Toen die treurige duidelijkheid er eenmaal was concentreerden beiden zich fanatieker dan tevoren op hun zaak.

Het ging goed, tot Mehmet ziek werd, dat was zo’n 7 à 8 jaar later.Hij had iets aan zijn luchtwegen en longen, het precieze is me destijds enigszins ontgaan vrees ik. Hoe dan ook: de artsen achtten het raad-zaam dat Mehmet een warmer klimaat op zou gaan zoeken, om zo hopelijk de ziekte tot staan te kunnen brengen.

De beslissing was redelijk snel genomen.

Ze verkochten hun goedlopende restaurant, kochten een pand in Antalya, in de “Kalè Içi”, de Oude Stad, en verhuisden naar Turkije. Iedereen was verbaasd over de snelheid waarmee een en ander in z’n werk was gegaan, wij niet in het minst, maar zoals Ernestine het eenvoudig uitdrukte: ‘Luister, schatten van me, ik hou heel veel van Mehmet, en wil maar twee dingen: dat hij weer gezond wordt, en dat wij samen nog heel veel jaren gelukkig mogen zijn!’

Ondanks de grote verschillen tussen Turkije en Nederland kon Ernestine goed aarden daar; ze begon van het land en de mensen te houden en leerde binnen de kortste keren Turks praten.

Ernestine ontpopte zich als een kordate vrouw die slagvaardig alle problemen te ...