Awakenings 8 - Sex Verhalen

Awakenings 8

... was heel nieuwsgierig, maar ook tactvol.

‘Oké, Daniel, ik respecteer jouw standpunt, maar denk je niet echt dat dit wel bijgelegd kan worden? Hoor eens, jullie kennen elkaar al 9 jaar, geloof ik….en…’

‘Tien jaar’ onderbrak ik haar.

‘Kijk eens aan! Je gelooft toch niet echt dat een zo’n ruzietje een vriendschap van 10 jaar om zeep kan helpen? Kom op nou’!

De lieve schat had natuurlijk geen flauw idee, waar het allemaal om ging, van de andere kant scoorde ze wel een punt. Tien goede, fijne en kostbare jaren hadden Sven en mij kort bij elkaar gebracht, heel kort, en natuurlijk was dit nu niet zomaar voorbij; als ik door mijn verwarde gedachten en emoties heen had proberen na te denken was ik er zelf ook wel op gekomen.

Ik voelde me weer iets beter, en dat zei ik Annika ook.

‘Je heb gelijk, Sven en ik zullen praten, zo snel mogelijk, en we komen er uiteindelijk wel uit’.

‘Daar ben ik van overtuigd, lieverd, en je weet: Annika is er altijd voor jou!’

Ik gaf haar een zoen.

‘Natuurlijk schat, dank je, maar nu is het toch echt de hoogste tijd voor wat vloeibaars, kom mee!’

We liepen gezellig pratend naar beneden.

Hoofdstuk 23

(Daniel)

We zaten gezellig met ons vieren in de keuken, de afwas was gedaan. Het eten was weer eens voortreffelijk geweest. ‘Toscaans, with a touch of Eveline’ had moeder gegrapt. Hoe dan ook, het was áf, en ook de vaat was in de machine nu, lang leve de uitvinding van mevrouw Josephine Cochrane!

We waren allen aan het ...

... lezen en behalve het zo en dan omdraaien van een bladzijde hoorde je verder niets.

We zijn een echte leesfamilie en hoewel we natuurlijk ook een televisie hebben, en ook wel op andere manieren de avonden doorbrengen lezen we heel vaak. Het gebeurt meer dan eens dat we met z’n drieën of z’n vieren uren bij elkaar zitten, lezen en maar weinig woorden wisselen, om dan – als we na uren op-breken om naar bed te gaan – tegen elkaar te zeggen hoe ontzettend gezellig het weer geweest is! En ge-loof me: dit is dan beslist niet cynisch of sarcastisch bedoeld…..

Ik verdiep me in Tolkien en lees over Tom Bombadil als plots de telefoon gaat.

Eveline veert op, ze heeft wachtdienst en het kan natuurlijk het ziekenhuis zijn. Ze kijkt op haar horloge: nog een half uur te gaan, het zal toch niet???

‘Goedenavond, u spreekt met Dr. Eveline ter Horst’.

Een enthousiaste begroeting aan de andere kant. Eveline legt even de hand op de hoorn en sist: ‘Het is tante Ernestine!’.

Tante Ernestine!

Een mooier exemplaar van het menselijk ras kun je je nauwelijks voorstellen!

Ernestine is technisch gesproken geen echte tante van ons, maar we hebben haar altijd zo genoemd. Er-nestine – inmiddels 50 geworden – is een jeugdvriendin van ma, en zij heeft na het huwelijk van mijn ouders en na haar eigen huwelijk het contact niet verloren laten gaan.

Haar huwelijk deed destijds in onze kringen en heel ver daarbuiten heel wat stof opwaaien.

Het zat zo: Ernestine leerde in 1960 een Turkse ...