Awakenings 3 - Sex Verhalen

Awakenings 3

... luid gegrom en gekreun kwam ook bij hem het sperma uit zijn pie-mel en ik zag hoe het krachtig op de vloer van de doucheruimte werd gespoten.

We hijgden nog een tijdje na.

Bij mij ebde het supergeile gevoel zo langzamerhand weg, en wat nu overbleef was alweer een ge-voel van uiterste verwarring. Ik had me door Sven laten aftrekken uiteindelijk, had er intens van genoten, en nu – na afloop – voelde ik me desperaat. Ik wist me geen raad. Begrijp me goed: ik was totaal niet verliefd op m’n vriend, voelde me oprecht hetero, maar zat wel met een hoop te-genstrijdige gevoelens in m’n hoofd waar ik dus op dat moment totaal geen raad mee wist!. Ik was alweer totaal van slag af.

Zwijgend spoelden we ons af en liepen naar de kleedruimte.

In een doodse stilte kleedden we ons aan, het huilen stond me nader dan het lachen.

‘Daniel’ begon Sven voorzichtig.

‘Alsjeblieft Sven, laat maar’.

Sven keek me aan met de blik van een geslagen hond.

Godverdomme kut!!!

Dat wil ik niet, ik geef om hem. Ik keek hem recht in de ogen.

‘Ik ben in de war, Sven, door wat er zojuist gebeurd is, sorry, ik weet me geen houding te geven, begrijp het alsjeblieft. Ja, ik heb echt en oprecht genoten van jouw ...

... aanrakingen zojuist, van de andere kant staat het me tegen, ik weet het gewoon niet…… Je bent mijn beste vriend en ik wil je geen pijn doen, echt niet, maar…. dit…. wat daarachter heeft plaatsgevonden…. sorry….maar het voelt niet goed bij mij, het spijt me……’

Ik was ten einde raad en wist de juiste woorden niet te vinden. Ik zag dat Sven gekwetst was en het niet echt begreep. Ik begreep op dat moment mezelf niet eens.

Wat gebeurde er toch??????

Opnieuw voelde ik de tranen opkomen, en keek Sven aan.

Hij was boos, gekwetst en liet dat blijken ook.

‘Jij bent goed hoor, écht goed, vriend, heel goed zelfs, vooral als het erom gaat hoe je anderen pijn kunt doen. Nou, als je nog twijfelde: je bent voor 100 procent geslaagd hoor, en wat ik zo juist van de jury heb gehoord mag je in ieder geval door naar de volgende ronde!’

‘Sven, ik ben radeloos”, riep ik uit, ‘geef me wat tijd, ik begrijp ook niet helemaal wat…’

‘Bespaar je de moeite, lieverd, ik ben er vandoor’.

Hij draaide zich om en beende het vertrek uit.

‘SVEN’ riep ik vertwijfeld.

‘Doe geen moeite, en o ja, laat me in vredesnaam voorlopig met rust, wil je?’

Hij sloeg de deur dicht en liet me – radeloos huilend - achter.