1. Awakenings 3


    Datum: 2-4-2020, Categorieën: Homo Auteur: RickMaastricht, Bron: Opwindend

    ... stijve toestand maar een beetje groter.
    
    ‘Ik ben blij dat je me erover verteld heb, Daan, en natuurlijk zal ik dit nooit aan iemand anders wie dan ook doorvertellen’.
    
    ‘Dank je’.
    
    We draaiden de kranen open en begonnen ons in te zepen. Ik keek tersluiks naar Sven, zonder bepaalde reden en ik zag opeens dat Sven z’n zaadballen haarloos waren; hij had blijkbaar de haar-tjes weggeknipt of ze geschoren. Ik was verbaasd. Ik had dat nog nooit gezien bij een jongen, hoewel ik toch vaak genoeg (na het sporten op school bijvoorbeeld) blote mannenlijven had ge-zien. Pornoboekjes waren in die tijd voor mij terra incognita. Ik was natuurlijk wel nieuwsgierig (als alle puberjongetjes!) naar bepaalde zaken, maar alles op z’n tijd, en om opgewonden te raken had ik zo’n boekje echt niet nodig! Daarvoor gebruikte ik mijn rechterhand en m’n fantasie. Ik keek nog eens zo onopvallend mogelijk Svens richting uit, maar had me de moeite kunnen bespa-ren want hij stond met z’n rug naar me toe.
    
    Langer dan eigenlijk noodzakelijk was keek ik naar Svens achterkant en ineens kwam de gedachte bij me op dat mijn vriend toch eigenlijk wel een fraai gevormd lichaam heeft: mooi gespierd, een prachtige rugpartij en zijn strakke bilpartij zal ongetwijfeld als de tijd er rijp voor is menige jonge-dame verrukt doen staan…..
    
    Zijn billen????
    
    Mijn God! Wat gebeurde er toch in mijn gedachten??? Ik zat met grote belangstelling en vooral met veel plezier naar de kont van m’n beste vriend te kijken….. ...
    ... Waarom deed ik dat??
    
    En alweer raakte in de grootste verwarring, en wat nog veel erger was: ik voelde een erectie opko-men. Ik sprak mezelf in gedachte bestraffend toe: ‘ Daniel ter Horst, jij krijgt GEEN, ik herhaal, je krijgt dus GEEN stijve van het kijken naar je vriends achterwerk’. Maar helaas voor mij: ik was wél opgewonden en wist me met mijn houding geen raad.
    
    Hoofdstuk 8
    
    (Daniel)
    
    Ik draaide me een kwartslag zodat Sven, als hij weer mijn kant uitkeek, ten minste m’n Pasen en Pinksteren niet in volle glorie zou zien en hoopte maar dat het snel weg zou ebben…
    
    ‘Hey Daantje, ik schijn m’n shampoo vergeten te hebben, mag ik die van jou ff lenen?’
    
    Natuurlijk moest ik ja zeggen, en dat deed ik dan ook. Ik pakte de fles van de grond en nam me voor hem die fles te overhandigen, me weer om te draaien en maar hopen dat Sven niets zou mer-ken. Dat was althans de bedoeling, maar…. Het pakte iets anders uit. …
    
    In m’n zenuwachtige gehaastheid maakte ik een verkeerde beweging en gleed plotseling uit; ik zou waarschijnlijk een flinke smak gemaakt hebben als Sven niet heel alert zou hebben gereageerd: hij deed heel snel een flinke stap opzij, bukte zich en ving me op, mij daardoor zeer zeker voor een flinke klap behoedend. Mijn hart bonsde in m’n keel van de schrik, terwijl ik door de armen van Sven werd vastgehouden. We stonden dicht tegen elkaar aan, onze hoofden enkele centimeters van elkaar (hij was precies even langs als ik), en ik voelde hoe mijn piemel tegen ...
«1...345...»