Verdwaald - 3 - Sex Verhalen

Verdwaald - 3

... de vlucht voor een beer,’ zei Joaquin.

‘Huh?’ zei Ferre met een verward gezicht.

‘Toen ík op de eerste dag wakker werd, was ik meteen zo in paniek dat ik de eerste de beste kuil in ben gerend en mijn been bijna gebroken heb,’ legde Joaquin uit.

‘Oei,’ zei Ferre. Een half glimlachje brak door op zijn gezicht.

‘Dat kun je wel zeggen ja,’ ging Joaquin verder. ‘Gelukkig was Arnout er om me uit de kuil te halen.’

‘Aha,’ zei Ferre. Arnout kon hem bijna horen denken. Wat moest die jongen ervan maken dat hij en Joaquin hier naakt tegen elkaar aan hadden liggen slapen? Uit zijn ooghoek zag Arnout tot zijn schrik een vlekje opgedroogd zaad op de borst van Joaquin. Zou Ferre dat ook kunnen zien? Het was nog vroeg – de zon moest nog boven de boomtoppen uitkomen, dus waarschijnlijk had hij niet genoeg licht. Zeker als hij niet wist waar hij op moest letten.

‘Nou,’ zei Arnout, de aandacht op zich vestigend, ‘Nu zijn we dus met zijn drieën. ten minste, als je je bij ons wilt aansluiten, Ferre.’

‘Ja, graag,’ zei Ferre opgelucht. ‘Hebben jullie eten? Ik heb alleen nog maar wat bessen en wortels op sinds eergisteren.’

‘Nu nog niet,’ zei Arnout. ‘Maar ik heb gisteren vallen uitgezet. We kunnen zo meteen wel controleren of daar iets in zit. Gisteren hadden Joaquin en ik geluk. We hadden meteen wat gevangen.’

‘Wow, echt? Wat goed!’

‘Jazeker,’ zei Arnout, die opstond om zijn broek aan te trekken. ‘Goed. Joaquin, ik neem aan dat je wat wilt drinken? Laten we eerst ...

... naar de beek toe gaan. Dan kan jij meteen mee, Ferre, zodat je weet waar je water kunt halen.’

‘Lijkt me een goed plan,’ zei Joaquin. ‘Maar… voordat er vocht in kan, moet er eerst iets uit…’

‘Juist,’ zei Arnout, en hij liep op Joaquin af om hem overeind te helpen. ‘Lukt het om zonder mijn hulp te staan?’ vroeg Arnout.

‘Ik zal het proberen.’ De blonde jongen liet langzaam steeds meer gewicht op zijn benen komen, totdat zijn rechterbeen meegaf en hij bijna omviel. Arnout wist hem nog net op te vangen. ‘Nee dus,’ zei Joaquin spijtig.

‘Maakt niet uit,’ zei Arnout, ‘ik help wel.’ Hij sloeg een arm van Joaquin om zijn schouders en liep met de jongen een paar meter bij hun kamp vandaan. Ferre volgde hen met zijn ogen. Ze gingen bij een boom staan, en Arnout hielp Joaquin om zijn onderbroek naar beneden te trekken. Zijn lekkere slappe piemel kwam tevoorschijn en hij begon te plassen. Uit gewoonte wendde Arnout zijn blik af.

Toen Joaquin klaar was en ze terugliepen naar het kamp, stond Ferre nog steeds naar ze te kijken. Arnout vond het niet zo erg; Ferre zou wel begrijpen dat Joaquin hulp nodig had bij dit soort dingen. Arnout hielp de blonde jongen om weer te gaan zitten. ‘Ik moet zelf ook even.’

‘Ik ook,’ zei Ferre. Arnout liep naar de zelfde boom terug, en Ferre kwam naast hem staan. Het was misschien een beetje vreemd, maar ach. Zonder veel omhaal maakte Arnout zijn broek open, haalde zijn flinke piemel tevoorschijn en begon met een diepe zucht te plassen. Een ...