Mini - 87 - Sex Verhalen

Mini - 87

... Viervlle, een paar kilometer westelijk. Daarom is het strand hiervoor een van de meest bloederige stukjes Europa geweest. Deel van het stuk strand wat bij de Amerikanen onder de codenaam “Omaha-Beach” bekend stond.”

Ik haalde even adem. “Wie van jullie heeft de film ‘De langste dag’ gezien?” Rob en Melissa knikten. “Drie dagen geleden, als voorbereiding op ons tripje hierheen.” Ik wees naar de vervallen achteringang van een bunkertje vlak voor ons. “Deze bunker is een van de meest bekende bunkers uit de film. In de film ziet de Duitse majoor Pluskat vanuit deze bunker de invasievloot naderen en waarschuwt hij zijn hoofdkwartier. Die geloven hem niet, totdat de scheepsartillerie van de invasievloot hun bombardement begint. Overigens was Pluskat, volgens andere bronnen, ten tijde van de invasie op bezoek bij een stel dames van lichte zeden, maar in hoeverre dat waar is…” Melissa gniffelde. “Kerels… ze blijven altijd hetzelfde. Denken maar aan één ding…” “ En daar ben jij vaak genoeg maar wat blij mee, schatje.” Rob trok even aan haar haren. Joline snoof. “Vinden jullie het een probleem als wij ons even buiten deze discussie houden? Mooi, dank je wel.” Ik keek haar aan. “Ik mis iets, schat.” Joline trok een wenkbrauw op. “Je bekende opmerking ‘Ik ben een net meisje.’ Die mis ik.” “Ga nou maar door met je verhaal, Kees.” Ik knipoogde naar haar. “Goed schat… Goed, stel je voor: het is zes juni 1944, vijf uur in de ochtend, plaatselijke tijd…”

Het volgende halve uur was ik ...

... bezig om te verduidelijken wat hier aan Duitse zijde was gebeurd. Joline, Melissa en Rob werden stil, stelden hooguit af en toe een vraag. Vervolgens liepen we een smal, door bomen omzoomd weggetje steil naar beneden, naar de kust, naar Widerstandsnest 61. Een grote bunker beheerste de toegangsweg naar het binnenland. “Hierin stond een Duits 88mm kanon. Een vreselijk berucht ding, in staat om alle Geallieerde tanks met één schot te vernietigen. De schietopening is niet rechtstreeks naar zee, maar dwars over het strand: alle voertuigen die richting Colleville willen gaan, moeten voor dat kanon langs. Uiteindelijk heeft één van de slechts drie aan land gekomen amfibietanks het kreng uitgeschakeld.”

Vanaf Wn 61 liepen we het strand op tot het water. Het was nu bijna eb, het strand was breed. We moesten om een aantal diepe geulen heen slingeren. Aan de rand van het water stopte ik. “Draai je nu eens om naar de kust…” Die kust bevond zich op zo’n 300 meter afstand. “Dit zagen de Amerikaanse Infanteristen, toen ze uit hun landingsboot moesten springen, ongeveer op deze plaats.

Met een paar verschillen: Het is nu eb; op 6 juni 1944 werden de mannen twee uur voor hoogwater eruit gezet, rond een uur of vijf in de ochtend. Rotweer, de zee was nog steeds ruw van een storm, twee dagen ervoor. Nog bijna donker, het tijdstip waarop de mens het minst waakzaam is. Er stond hier nog één tot anderhalve meter water. En dit nu zo mooie strand lag bezaaid met hindernissen, deels voorzien van ...