1. Het komt zomaar op je pad


    Datum: 9-10-2017, Categorieën: Hetero Auteur: Vincent1964, Bron: Gertibaldi

    ... weet ook het verschil tussen aandacht en bescherming” ging ik verder.
    
    Ehhhhhhhhh, ik merk dat ze je aan het beschermen is” ging ik door.
    
    “Kan dat kloppen dat ze voelt dat er iets is gebeurd met je of om je heen?”
    
    Ik wachtte op antwoord welke ik niet kreeg.
    
    Zeker 35 minuten bleven we in de motregen hangen. Ik was ondertussen nat, zij onder mijn jas verscholen, schouders in elkaar, hoofd nog steeds op haar knieën.
    
    Ze keek me aan en kwam in beweging, trok mijn jas van haar hoofd en legde die nu over ons samen heen en bleef zwijgen.
    
    Ik zag mijn hond nu verregenen en wist dat ze het nu koud zou gaan krijgen.
    
    Ik trok de jas van ons hoofd en legde die terug over haar hoofd, trok haar overeind. Mijn hond stond al klaar.
    
    Ik hield haar hand vast en zwijgende liepen we richting bewoonde wereld. Het onbekende meisje in het midden.
    
    Hand in hand liepen we de woonwijk in richting naar ik mag aannemen haar huis.
    
    Haar moeder zag ons al aankomen en keek me verbaast aan. Keek naar mijn hond, naar mijn nek en hand met tattoo’s overdekt. Naar haar dochter die mijn hand nog vasthield.
    
    Ik legde haar aan de deur uit dat ik haar dochter 2 dagen geleden had aangetroffen in de akkers bij het meer. Ik heb haar dus 2x gezien en amper gesproken. Ik legde uit dat mijn hond niet van haar zijde was af te slaan.
    
    We stonden aan de deur in de regen. Hand in hand, mijn hond nu wakend zittend. Haar borst strak vooruit, oren gespitst wachtend op de dingen die komen gingen. Ze ...
    ... leek nu kolossaal.
    
    Haar moeder opende de deur verder en haar dochter trok me naar binnen om meteen handdoeken te pakken om mijn hond af te drogen. Een en al actie was ze nu.
    
    Ik werd door haar moeder gewezen op de bank en nam plaats, kijkend naar haar dochter die nu vol in de weer was om mijn hond te drogen. Daarna gaf ze mij een handdoek.
    
    Ik voelde me niet eens genoodzaakt om te gaan praten en keek alleen maar.
    
    Haar moeder zette zich naast me neer en keek naar mijn hond. Mijn grote hond en merkte dat ze zich ongerust voelde in mijn aanwezigheid, samen haar.
    
    Een blijkbaar dodelijk uitziende combinatie in de ogen van wildvreemden.
    
    Hilde was klaar en mijn hond melde zich direct bij me om daarna meteen aan de voeten van Hilde te gaan liggen.
    
    Ik haalde mijn schouders onbegrijpend op naar haar moeder. Mijn hond ging zitten en legde haar kop terug in de schoot van Hilde.
    
    Ik voelde dat haar moeder mij aankeek om daarna te vragen of ik iets wilde drinken.
    
    Water! Ik wilde geen moeite of extra werk in deze situatie.
    
    Ik hoorde mijn hond diep zuchten ten teken dat ze alles onder controle had.
    
    Iemand moet beginnen iets te zeggen en ik herhaalde nu zacht sprekend, om Hilde niet uit haar gedachten te halen wat ik net aan de deur had gezegd. Ik wist feitelijk niet meer dan haar naam en zwijgzaamheid. Ik vertelde haar over de regen en mijn jas over haar hoofd. Immers zo kwamen we aan de deur.
    
    Ik moest toch iets verklaren aan haar moeder die ons samen, hand in ...
«1234...9»