Mini - 60 - Sex Verhalen

Mini - 60

... groetten Tineke achter haar desk. Fred was al aanwezig: we hoorden zijn lach al in de hal. “Goedemorgen noeste werkers… Wat valt hier te lachen?” Fred grinnikte nog na. “Onze receptioniste bedreigt me, Kees! Ze wil me een schop voor m’n achterwerk verkopen!” “Daar zal je het dan wel naar gemaakt hebben, meneer van Laar!” Joline bitste nog sneller dan ik. “Bovendien zie ik nergens een laddertje, dus ze kan er gewoon niet bij”, vulde ik droogjes aan. “Zeg meneer Jonkman, begin jij nou ook al? Juist een opmerking over mijn lengte was de reden dat ik hem een trap onder z’n derriére wilde verkopen!” Angelique speelde aardig dramatisch toneel. Ik haalde m’n schouders op. “Nou, An, dan heb je nu een dubbele reden om een laddertje te zoeken…” Ze trok een boos gezicht en wendde zich tot Joline. “Wat vind jij, als leidinggevende en partner van deze lomperiken, daar nou van?”

Joline haalde semi-ongeïnteresseerd haar schouders op. “Maak je niet zo druk. Wees blij dat ze hun jassen niet bij jouw bureau naar binnen flikkeren…” Fred kreeg een spontane hoestbui en ik schoot ook in een gierende lach, op de voet gevolgd door Joline en even later ook Angelique. Toen we uitgelachen waren, dreigde Angelique met een vinger naar Fred. “Kijk jij maar uit, Fred. Ooit krijg je hem terug. En jij ook, Kees!” Fred en ik gaven elkaar lachend een ‘high five’. “Boejuhhh…”

We tapten nog een beker koffie en kletsten verder over het weekend. Holtinge kwam niet aan de orde; daar had de rest niets mee te ...

... maken. Na een paar minuten ging ik naar m’n bureau, de maandagochtend-meeting voorbereiden. Even later kwam Fred binnen, en hij sloot de deur. “Kees, even over jullie ‘vriendje’: ik kan ‘m nu traceren in een straal van vijf kilometer. Hij zit ergens in Eindhoven. Maar er is veel storing in de atmosfeer daar… Komt natuurlijk van die klootzakken van de TU. Ik heb in ieder geval zijn nieuwe nummer. Als je dat intoetst op jouw volg-app, krijg je weer een alarmsignaal als hij dichtbij komt. Ik adviseer een straal van twee kilometer. Dan heb je nog tijd om maatregelen te nemen.” Hij legde een briefje met een 06-nummer op mijn bureau. “Fred: wat als hij z’n simkaart uit z’n telefoon haalt? Of z’n telefoon thuislaat?”

Hij gniffelde. “Simkaart uit je telefoon halen helpt niks. Het toestel blijft uitzenden. En meneer verplaatst zich tegenwoordig met een auto. Een BMW. Hij is blijkbaar merkvast. Wat hij zich blijkbaar niet realiseert is het feit dat zijn telefoon én zijn auto op elkaar gematcht zijn. Ook al laat hij z’n telefoon uit, zijn auto draagt wel de sporen van zijn telefoon. En die sporen kan ik traceren. Het is deze auto.” Hij legde een tweede post-it voor me neer met daarop de tekst: ‘grijze BMW 5 serie 3e gen. kenteken PT-LT-48’ Fred ging verder “Joline's huidige telefoon… Die zouden we als lokaas kunnen gebruiken… Daar kom ik straks op terug!” Hij beende weg en ik ging aan het werk; er was genoeg te doen.

Om half negen begon het Piratenteam met de wekelijkse bespreking: ...