Mini - 60 - Sex Verhalen

Mini - 60

... Fred ‘m gebruiken als lokaas. Maar dat hoor ik morgen. En nu wordt het tijd dat ik de buren ga waarschuwen om niet open te doen voor vreemde lui. Ik loop even naar hiernaast; even vragen of ook zij hun ogen openhouden.”

Daarna kwam ik weer binnen, waar ik Joline aantrof bij het koffie-apparaat. “Holtinge of niet… We zouden koffiedrinken en daarna lekker wat lezen, Kees Jonkman.” Ik moest lachen. Een hele andere Joline dan een aantal weken terug. “Je hebt gelijk, schat. We laten ons leven niet door die klootzak bepalen.” Ze keek me aan. “Zo is het.” Met de koffie klaar gingen we lekker op de bank zitten, elk met een boek. Händel op de achtergrond: ‘Music for the royal fireworks’. En om een uur of tien doken we het bed in. Joline’s smartphone lag op haar nachtkastje. Zonder accu, zonder simkaart. De buks had ik voor de zekerheid voor het grijpen naast het bed gezet…

En toen was het weer maandag… Op de snelweg, in de stromende regen, zei Joline: “Ik ben heel benieuwd hoe onze nieuwe medewerkster zo meteen op de werkvloer verschijnt. Als ze weer haar arrogante zelf is, geef ik Fred de vrije hand.” Ik zette ruitenwissers een tandje sneller. “Dan denk ik dat Fred dan onmiddellijk weer een klus op het dak verzint. Dit weer is ideaal om iemand op zichzelf terug te werpen. Maar waar ik ook wel benieuwd naar ben: zou de date van Angelique en piraat Henry al hebben plaatsgevonden?”

Joline keek twijfelend. “Hoe dan ook Kees: niet naar vissen. Ze hebben recht op een privéleven. ...

... Ook piraat Henry. En ook al ben je zo’n beetje zijn mentor op liefdesgebied.” Ze keek plagend. “Wat je best aardig doet voor iemand die een paar maanden geleden nog als ‘eeuwige vrijgezel’ door het leven ging…”

Ik haalde mijn schouders op. “Tja… een door omstandigheden gedwongen ervaringsdeskundige. Ik had alleen de mazzel dat een zekere knappe dame in mijn auto haar rokje dusdanig hoog opschoof dat ik wel actie moést ondernemen.” Ze keek glimlachend opzij. “En dat betrokken dame even later ‘toevallig’ een lang been tegen je hand liet rusten, én dat die dame uiteindelijk maar het initiatief nam om je te bekennen dat ze smoorverliefd op je was… Anders was er nog niets tussen ons gebeurd, vrees ik.”

Ik gromde. “Even dimmen mevrouwtje. Als jij geen actie had ondernomen, had ik het die middag waarschijnlijk wel gedaan. Zó bleu was Kees nou ook weer niet.” Joline giechelde. “Nou… ik weet het nog niet. Maar ja… We kunnen het niet overdoen.” “Klopt. Je zit nu met de gebakken peren.”

Een langgerekt “Hmmm….” was haar reactie, terwijl ze tegelijk haar rokje wat omhoog schoof. “Mevrouw Boogers, wilt u de chauffeur niet afleiden? Dat doet u maar als u ergens vanmorgen bij mij op het bureau gaat zitten.” Joline schudde beslist haar hoofd. “Oh nee meneertje. Dan zul je nét zien dat Frits binnenkomt. En dan hebben we poppen pas goed aan het dansen.” “Of Henry. Het arme jong zou met Mach 3 het bureau verlaten…” We grinnikten samen.

Even later liepen we het bedrijfsgebouw binnen en ...