De Gezusters Santegoed - 8 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 8

... wat hij doet. En dat valt ook meteen de rest van de band op. Daarmee heeft hij al meteen punten gescoord. En als ze eenmaal klaar zijn, bewondert Kurt de verzameling gitaren, die Gerard altijd met zich meesjouwt.

‘Jullie hebben verdomd leuk materiaal! Helemaal niets mis mee! Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht, toen Gerard me zei, dat jullie alleen voor de hobby speelden.’

‘Nou ja, we hebben sommige dingen heel goedkoop kunnen kopen. Het zal wel allemaal niet geheel legaal verkregen zijn, van degene, van wie we het gekocht hebben, maar we zijn er toch wel blij mee.’

‘Laat me raden, jullie zijn bij Crazy Mike geweest?’

‘Ken je hem?’

‘Veel te goed. Ik was er regelmatig. En eerlijk gezegd hoop ik er helemaal nooit meer te komen. Niet omdat ik Mike niet mag, maar vanwege het milieu waar hij zich in begeeft. Daar wil ik nooit meer naar terug!’

Het is dan Wilbert en Sander meteen duidelijk, dat Kurt een verleden heeft. Sander vraagt dan op de man af:

‘Heb je vroeger dan gestolen?’

Kurt knikt. ‘Daar heb ik nu spijt van. Maar toen was ik nog onder de invloed van een groep. En toen ik gepakt werd en een tijdje in de bak heb gezeten, was het voor mij wel duidelijk, dat ik mijn leven anders moest gaan oppakken. En daarmee ben ik nu dan bezig. En ik zeg het jullie maar meteen, zodat jullie me meteen kunnen zeggen, of jullie überhaupt met me verder willen.’

Sander zegt: ‘Gerard zei ons, dat je gitaar kon spelen. Laat me liever eerst iets horen, voordat ik ...

... dan een oordeel vel.’

‘Wat moet ik spelen? Ik ken een hoop liedjes uit mijn hoofd. Het is alleen wel even geleden.’

‘Hoelang heb je al niet meer gespeeld?’

‘Nu ongeveer negen maanden. Ik heb een half jaar gezeten, en toen moest ik nog de boetes betalen. Die waren ook niet mals, dus heb ik alles wat ik nog bezat verkocht. Ik heb nu een kleine flat, en daar staat niet veel meer in, dan een bed, tafel, wat stoelen en een televisie. Een telefoon heb ik niet eens, dat kan ik niet betalen. Ik wil nu eerst van mijn schulden af zijn, en dan kijk ik wel weer of ik me een gitaar kan veroorloven. Maar eerst de belangrijkste dingen, dan het plezier.’

‘Zo mag ik dat horen. Hier, pak vast. Misschien moet je hem nog even op jouw voorkeuren afstemmen, Kurt.’

Kurt neemt de gitaar van Gerard aan, en begint de gitaar te testen. Gerard heeft al meteen gezien, Kurt weet in ieder geval, wat hij moet doen.

Dan zegt hij tegen Kurt: ‘Speel maar gewoon wat. Maakt niet uit, wat. En als het wat is, dan springen we vanzelf in.’

Kurt knikt, en begint te spelen. Eerst nog wat onwennig, waarbij hij wel enkele foutjes maakt, maar dan krijgt hij weer het juiste gevoel. En hij geeft me daar toch een solo weg! Gerard, Sander en Wilbert staan er met open mond bij te kijken. Ze kijken elkaar een ogenblik aan, en dat is genoeg.

Ze kennen het lied meer dan goed genoeg, het is een van hun lievelingsliedjes. All along the watchtower klinkt over het erf. Gerard mag dan misschien niet de stem van ...