De Gezusters Santegoed - 8 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 8

... jullie soms zo geheimzinnig deden! Maar, Helen! Ik heb ze al gehoord, ze kunnen echt heel erg goed spelen. Ik heb er al met John op hun muziek gedanst.’

‘Dat mag ik hopen! En John? Op de bruiloft is het wel verplicht een keer met de bruid te dansen!’

‘Geen probleem, ik ben tegen die tijd wel genoeg voorbereid!’

Johan en Joris komen dan de schuur in gelopen.

‘Ah, hier zitten jullie! Ik dacht al, dat ik die auto’s herkende! Leuk dat jullie op bezoek zijn gekomen!’, zegt Johan. Helen rent naar hem toe en omhelst hem.

‘Johan, je gelooft nooit, wat mijn vader voor ons geregeld heeft! Hij heeft via John een band voor ons geregeld, die komen spelen op de bruiloft!’

‘Wat? Dat meen je niet! Oh, dat is echt fantastisch!’

Jolien kijkt me dan aan en zegt: ‘John, zijn dat ook dezelfde mannen, die dan met hun wagens de rest van de familie willen rondrijden?’

Ik lach. ‘Nou, dat duurde ook even, voordat je het doorhad! Ja, dat zijn dezelfde mannen. Gerard, Helmut, Sander en Wilbert hebben allemaal een eigen Cadillac. En ze hebben me ...

... toegezegd, dat ze die willen meebrengen om een hele stoet van Cadillacs te vormen voor het huwelijk van Helen en Johan.’

Helen en Johan kijken echt verrast. ‘Wow, dat is nog beter!’

Helen moet er zelfs van huilen, en ook Johan kan amper zijn tranen nog bedwingen. Hij geeft me een flinke knuffel en zegt: ‘Dank je, man! Je weet maar half, wat dit voor ons betekent! Nu kunnen we toch onze bruiloft zo houden, als we willen. Het is dan wel niet in een zaal, en allemaal niet zo luxe, maar zo zijn we niet. Dit is meer, hoe we zijn. Eenvoudig, maar we houden wel van wat sfeer.’

Helen geeft me weer een stevige knuffel. Ze huilt nog steeds van blijdschap.

Ik laat ze dan een opname zien, die ik op mijn verjaardag heb gemaakt. En daar zijn ze best wel van onder de indruk. En het doet goed om dit paar zo gelukkig te zien. Ze zijn er echt blij mee. We helpen ze dan nog mee met het uitladen van hun spullen uit de aanhanger. Ze nodigen ons dan uit om te blijven eten. Niets heel bijzonders, gewoon van de afhaalchinees, maar het gaat om het gebaar.