Alles In De Leegte - Sex Verhalen

Alles In De Leegte

... hoorde hij met dat ze voor hem stond met een vraag. De stem in haar hoofd was altijd verleidelijk. Zo klonk de Leegte nu eenmaal. Alles om je over te halen. Maar bij Delyira speelde verleiding meer een rol dan bij anderen. Elders hoorde hij stemmen oproepen tot vernietiging, kwaad en onrust. Maar bij deze elf riep het haar op zich te misdragen op een hele andere manier. Iets wat hij maar moeilijk kon doorgronden. Iets waar Delyira meer over wilde weten, al was ze bang dat het uitkwam.

-

Het waren niet haar gedachten die hij las, slechts de verleidelijk fluisterende stem die hij kon horen in haar hoofd. Maar aan de zorgelijke blik in haar ogen en de vele keren dat hij haar hier verdwaald had zien rondlopen, kon hij wel raden wat ze wilde weten.

,,Niemand praat erover. Ik weet dat dat niet mag. Maar ik vraag me af of anderen horen, wat ik hoor.’’ sprak ze vrij toen Locus Walker haar had meegenomen door een nieuwe scheur en naar een afgelegen plekje van Telogrus. Natuurlijk had ze gek opgekeken toen ze het wezen voor het eerst zag. Maar het bleek een bron van kennis te zijn om jaloers op te zijn. Altijd wijs, en dat stelde haar gerust.

,,Ik hoor het.’’ liet hij weten. Hij zei haar iedereen te kunnen horen. Hun twijfels, hun gevaren.

,,Het doet iets met me. Ik weet dat het niet mag. Maar het lijkt zo logisch.’’

,,Ik weet het, kind.’’ Locus Walker kon de stem ook nu in haar hoofd horen. De stem in haar hoofd reageerde continue op alles wat ze zag en ervoer, ...

... alles wat ze maar dacht. Het was om gek van te worden en je moest heel gedisciplineerd zijn, wilde je die stem het zwijgen opleggen. Iets wat haar steeds minder lukte.

,,Wat als het me overhaalt? Verdwijn ik dan net als de rest en doe ik er niet meer toe?’’ klonk ze wanhopig. Locus Walker had geen gezicht, dus ook geen uitdrukking. Maar hij deelde haar zorgen. Dat zou ook gebeuren, mocht ze er aan toegeven.

,,Ik hoor hoe het je wil aanzetten tot dingen. Meer dan bij anderen.’’ liet hij weten. Ze knikte. ,,Zoals?’’ De stem die hij hoorde was steeds een reactie op wat zij zag of dacht. En dat laatste bleef hem nog onbekend.

,,Ik weet het niet zo goed.’’ draaide ze er een beetje omheen. ,,Met name als er mannen in de buurt zijn, wordt de stem luider.’’ liet ze voorzichtig uit.

,,Mannen? hm…’’ Locus Walker was zelf geen man of vrouw meer. Voor zijn soort deed dat er helemaal niet toe. ,,Heb je een partner?’’ ze schudde haar hoofd. De meesten hier niet. Te druk met het vergaren van kennis. Het werd ook niet aangemoedigd om te mengen. Er waren belangrijkere zaken. Maar voor dit meisje was dat steeds vaker onduidelijk.

-

,,Wat zie je? Waar denk je aan wanneer het spreekt?’’ vroeg hij haar rustig door.

,,Dat het goed is.’’ gaf ze verslagen toe. Hier vreesde hij al voor.

,,Je mag niet toegeven aan de Leegte.’’ klonk hij plots wat strenger. De ernst werd haar meteen weer duidelijk. En toch bleef ze er aan denken.

,,Hij weet niet waar hij het over heeft. Hij weet ...