-
Alles In De Leegte
Datum: 13-8-2018, Categorieën: Fantasie Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... letterlijke zin. Verzwolgen door de schaduwen en de duistere energie had zijn huid zijn kleur verloren. Het had een blauwige gloed. Het was te zien dat de Leegte zijn intrek had genomen in het lichaam van de elf. De wat oudere Grootmeester zag er gehavend uit in zijn gezicht. En in zijn ogen kon je het leed zien wat hij had meegemaakt, en wat hij anderen had laten meemaken. Ogen die eerst helder groen waren, maar nu een kille blauwwitte gloed uitzonden. En dit gold ook voor de rest. Er waren verschillende gradaties. Van heel lichtblauw tot heel donkerblauw. Maar het blauwe was wel meteen hetgeen waar ze aan herkend werden. Het blauwe stond voor het in bezit zijn van krachten die te maken hebben met de Leegte, en met dat de Leegte de persoon minstens zo in bezit had. - De groep elven zocht een nieuw thuis. Als bloedelf kon je jarenlang je trouw gezworen hebben aan de totaliteit van de Horde, maar als je met Umbric was meegelopen, en dat was iets wat je niet kon verbergen, was je niet meer welkom. Niet in Zilvermaan, niet in de Onderstad, en al zeker niet in Ogrimmar. Alleria was voor dit alles al niet meer welkom. Zij was nooit een bloedelf geweest. Al voor die tijd was zij de wijde wereld ingetrokken toen haar volk nog bekend stond als de hoogelven. Hoogelven bestonden nog steeds, al waren ze met weinig. Te herkennen aan hun lichtblauwe ogen, waar bloedelven te herkennen waren aan hun groene ogen. Qua uiterlijk waren er verder geen verschillen waar te nemen, maar ...
... qua ligging in het politiek spectrum van deze wereld, konden ze niet verder uit elkaar staan. Bloedelven voelden zich verraden door de mensen. En die die zich niet verraden voelden, konden vertrekken en sloten zich bij de mensen aan. Dit waren de overgebleven hoogelven, waar Alleria er één van was. Hoorde je niet bij de Horde, dan kon je maar beter zorgen dat je bij de Alliantie hoorde. Daar werd ze een kampioen, een befaamde held, samen met haar partner Turalyon. Waar Turalyon een kampioen van het Licht bleef, verkeerde Alleria steeds meer in de duisternis van de Leegte. Het was als water en vuur. Makkelijk was het niet, alles veranderde. Maar dat deed het al een geruime tijd. Als mens verouderde Turalyon snel, als elf bleef Alleria eeuwig jong. Het was misschien wel de laatste druppel, maar toch bleef ze een held in de vele ogen van de Alliantie, en werd ze hier ook opnieuw welkom geheten, met haar volgelingen. Waar Alleria snel geaccepteerd werd, en er ook niet anders uitzag, werden de overige elven, die nu bekend stonden als leegteëlven, met argusogen aangekeken. Dit waren voor kort de vijanden. bloedelven, maar in een ander jasje. Het was dan ook aan deze nieuwe groep elven om zich te bewijzen binnen de Alliantie en te laten zien dat ze enkel uit waren op kennis, en die nu willen gebruiken voor het goede. - ,,Je kan dit niet…’’ Ze was hier nu twee weken, maar het wende niet. Elke keer weer die stem in haar hoofd die zo onheilspellend fluisterde. Om wanhopig van te ...