1. Van wacht


    Datum: 10-8-2018, Categorieën: Overspel Auteur: kathykathy, Bron: Gertibaldi

    ... ik het zeg”. Met tegenzin rukte ze zich los van de tafel. En ging achter het glas staan. Wat kon zo een man in haar zien. Die had alle meisjes die hij wilde. Geen moeders van bijna 40. Die thuis gasten had bovendien. “Op de zij nu”. Hij draaide zich op zijn kant. Zijn ogen dicht. Het leek alsof hij sliep. Kathy wachtte. Mijn god. Het deed pijn in haar buik. Wat een kerel. Betrapt zag ze dat de man haar lag aan te kijken. Ze drukte af.
    
    11 uur nu. Hij kan elk ogenblik aankomen. Kathy kijkt nog even in het spiegelende glas van de werkkamer. Haar blonde haren zitten in een speels toefje met kleine speldjes. Ze strijkt haar zwarte kleedje glad. De gasten zijn pas rond 3 uur naar huis gegaan. Ze waren inderdaad reeds uitbundig aan de trappist toen ze gisteren thuiskwam. En ze had ervan geprofiteerd om meteen naar boven te slippen. Hoofdpijn had ze gezegd tegen Mark. Laat jij hen maar uit ik ben moe. Maar nog lang zichzelf zitten bestuderen in de spiegel. En woelen in bed. Het is de eerste maal dat ze die laarsjes draagt. Ze heeft ze gekocht op aandringen van Marc, haar echtgenoot. Die vond ze sexy. Hij heeft geen ongelijk. Nu had Marc hoofdpijn. De kinderen op de tennisles. Met geld voor een hamburger met friet in de kantine. Ze voelt de spanning in haar buik. Waarom heeft ze hem laten terugkomen. Zijn huisarts kan die zaak zonder problemen afhandelen. De telefoon gaat. Het is de poortwacht. Mijnheer Kaplan is in aantocht dokter. En terwijl ze de hoorn neerlegt wordt er op de ...
    ... deur geklopt.
    
    Haar stem schiet uit als ze binnen roept terwijl ze zelf naar de deur toegaat en naar de deurklink reikt. De deur zwaait op hetzelfde moment open en Kathy verliest haar evenwicht. Als de man binnenkomt ligt ze op de grond. Haar zwarte jurkje opgeschoven tot boven haar dijen, haar benen wijd in de sexy laarsjes. De man heeft een ruiker bloemen in zijn hand. Onverstoord kijkt hij naar het satijnen
    
    tussen haar benen. Alsof het normaal is dat ze daar klaar voor hem ligt te wachten. En dan in haar ogen. Hij sluit de deur en legt de ruiker op een stoel. Wijdbeens gaat hij boven Kathy staan en buigt zich, nog steeds in haar ogen kijkend, naar voor, steekt zijn handen onder haar oksels en tilt haar moeiteloos omhoog. Terug op haar trillende benen. Zijn handen zouden zonder problemen haar botten kunnen breken weet ze. Zijn handen laten haar los en pakken de ruiker. Niet wetend welke houding ze zich moet geven staat Kathy voor hem als een bedremmeld schoolmeisje. Zij de ongenaakbare koele professional met de ruiker in haar handen.
    
    “Zo dokter”, zijn donkere accentrijke stem vult de ruimte, “wat wilt u onderzoeken”. Kathy legt de ruiker neer. En vecht om haar koelbloedigheid terug te vinden. “Bedankt voor de bloemen” zegt ze zonder hem aan te kijken. “Hoe is het met uw borst”. “Ja” zegt de man geamuseerd. “Dat zou u mij moeten zeggen dokter”. Bitser dan ze wil zegt ze hem zijn hemd uit te doen. Zorgvuldig hangt hij zijn vest over de leuning van een stoel. En maakt ...