1. Van wacht


    Datum: 10-8-2018, Categorieën: Overspel Auteur: kathykathy, Bron: Gertibaldi

    ... haar tafel zaten waren allemaal veertigers. Gesetteld, welgesteld en dat begon je eraan te zien. Dit was anders. Deze man zijn leeftijd was ondefinieerbaar. Misschien jonger maar zijn gezicht kon ook dat van een goedgeconserveerde vijftiger zijn. Zijn schouders waren rond en hard als de rode basketbal van haar oudste zoon en de borstkas was van beton. Hij moest niet zeggen waar het probleem zat. Net onder de hartstreek zat een blauwrode bloeduitstorting zo groot als een vuist. Ze drukte er op zacht eerst en dan harder. Ze wachtte tot hij au zou zeggen. Maar het kwam niet. “Hier is het” zei ze volledig overbodig. Toen ze de plek losliet raakten haar nageltoppen zijn tepel. Haar lange nagels wist ze waren het enige dat niet professioneel van haar was. Dokters hebben korte nagels. Maar toen ze drie jaar geleden was beginnen fitnessen om haar lichaam na twee zwangerschappen weer in de pooi te krijgen had ze zichzelf lange nagels cadeau gedaan. Er is nog meer dan werken alleen. “Een lelijke klap heeft u daar gekregen”. “U had gelijk om te komen. Ik zal een radiografie moeten nemen”. Ze voelde zijn ogen in haar rug terwijl ze naar de werktafel liep en besefte dat ze haar heupen meer dan anders liet wiegen in haar spannende zwarte zijden broek. Ze trok haar vestje uit. Ze voelde zich naakt onder zijn priemende ogen. Haar blote schouders leken zich uit te strekken tot aan het strakke satijnen heuveltje tussen haar benen. “Wilt u zich op de tafel leggen“. Ze dimde de centrale ...
    ... verlichting. Alleen het zachte licht boven haar bureau brandde nog. En hier en daar gloeide de controlelampjes van de apparatuur. In de schemer zag ze Kaplan in één vloeiende beweging rechtkomen. Hij bleef even zo staan. Naar haar gekeerd. De benen licht gespreid. De gespierde buik boven de smalle leren broekband. Kathy was een trouwe echtgenote. Gewoon geen tijd om aan andere dingen te denken dan haar dagelijkse drukke bestaan. Een verzetje dat ze zichzelf gunde was het kijken naar de billen van mannen. Harde hoge mannenbillen. Deze man was adembenemend. In één zwaai lag hij op de tafel.
    
    Weer iets wat ze nooit deed. Ze ging naar de tafel. Niet goed wetend waarom. Kijken of ie goed lag zeker. Hij keek naar haar terwijl ze naar de tafel kwam. Hij keek wist ze naar haar borsten, naar haar taille, naar haar kutje. Klein wist ze voor hem. Nat wist ze voor hem. Ze stond naast de tafel en wist niet wat ze er deed. Pro forma reikte ze naar de lens boven de man. Ze had die avond nog de weinige haartjes uit haar oksels geschoren. Ze boog zich voorover. Haar buik raakte zijn hand die roerloos langs zijn zij lag. Zijn broek stond strak over de uitstekende hoeken van zijn bekken. Tussen zijn buik en de broeksriem lag een donkere gleuf. Ze vocht tegen het verlangen om haar hand in de geheimvolle spleet te laten glijden. De spierlobben van zijn buik te kussen. Haar neus in het stof van zijn broek te drukken. Happend in zijn kruis.
    
    “We nemen twee foto’s. Een frontaal. Een op de zij. Wanneer ...