Een Verrassende Reis - 10 - Sex Verhalen

Een Verrassende Reis - 10

... die lag hier in dat bed en die sloot hij nu stevig in zijn armen.

Na een tijdje intensief tongworstelen lieten ze elkaar eindelijk wat los en stelde Luc de vraag “Hoe gaat het?” “Ik vind dat je het wel lekker doet” was de droge opmerking van Marc. “Oh vind je dat, is even kijken of ‘hij” dat ook vindt en direct schoof hij met zijn hand onder de deken om, heel voorzichtig, te voelen of er weer wat leven in de brouwerij daar onder zat. Dat viel niet tegen want het bleek dat ondanks alle ingrepen in dat gebied, Marc met een joekel van en stijve in zijn bed lag. Luc kon het niet laten om hem even vol in zijn handen te nemen en begon langzame trek bewegingen te maken. Hij zag dat Marc zijn hoofd achterover op het kussen legde en met gesloten ogen afwachtend lag te genieten. Vanwege het dokters bezoek was het gordijn nog altijd zover dicht dat ze volledig uit het zicht waren van iemand die de kamer op zou komen lopen. Dus nam Luc rustig de tijd om zijn maatje eens even lekker van zijn ODOL af te helpen. Dat dit binnen 24 uur na de operatie al nodig was bewees maar eens hoe gezond en hoe geil onze chauffeur feitelijk was. Dat duurde overigens niet zo heel lang. Al na een minuutje trekken reikte Marc, nog altijd met gesloten ogen naar het nachtkastje waarop en doos tissues stond, pakte er een uit en gaf die aan Luc. Die begreep onmiddellijk wat er aan de hand was en in een vloeiende beweging schoof hij deze om de dikke paal, die op het punt stond zijn geilheid uit te braken in ...

... het papier. Luc voelde heel goed hoe twee, drie, krachtige stralen in zijn met papier bedekte hand spoten. Oehawaaah kreunde Marc, dat was lekker, en nodig vulde Luc aan. “We kunnen in ieder geval vaststellen dat een van de revalidatiedoelen van mijnheer Swets inmiddels bereikt is”.

Nadat Luc de tissue in de prullenbak had gekieperd en zijn handen afgespoeld, was het de hoogste tijd om weer eens serieus te praten. Luc vertelde in het kort op wat voor een bijzonder logeeradres hij terecht was gekomen. En ook dat het mogelijk was dat Marc daar na het ontslag uit het ziekenhuis ook naar toe zou kunnen om nog wat aan te sterken. Besloten werd dat Luc terug naar “de mannen” zou gaan om het een en ander te bespreken.

Daarna konden ze dan bekijken of de dokter dit ook zag zitten af dat Marc toch nog langer in het ziekenhuis moest blijven.

Er was heel veel te bepraten. Beiden waren zo zeker van hun gevoel dat ze er niet aan twijfelden dat zij vanaf nu bij elkaar zouden blijven. Ze woonden niet ver van elkaar dus konden voorlopig gemakkelijk “latten”, maar het zou wel vooral “palen”worden, stelden ze lachend vast. Toen rinkelde het mobieltje van Luc. “Moeder” stond er in het schermpje. Luc schrok zich te pletter want dit was het laatste wat verwachtte. Hij nam de oproep aan en melde zich zo opgewekt mogelijk: “Met Luc” “Jongen waar zit je???! Je weet dat ik je niet gauw op je mobiel lastig val, maar je vaste telefoon wordt maar steeds niet opgenomen. Ik begon me al zorgen te ...