1. Een Verrassende Reis - 10


    Datum: 3-9-2017, Categorieën: Homo Auteur: The, Bron: Opwindend

    Slot hoofdstuk en Epiloog
    
    Die avond hebben Kees en ik een heel lang en serieus gesprek gehad. Voor ons stond wel vast dat wij samen verder wilden en dat niets ter wereld daar ooit tussen kon komen.
    
    Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat wij ieder voor zich onze ouders in zouden lichten, en dat we dan wel zouden zien hoe het verder ging. In ieder geval hadden we het prachtige aanbod uit Breda achter de hand zodat we altijd ergens op terug konden vallen.
    
    Het gesprek van Kees met zijn ouders verliep achteraf nog vrij rustig. Het bleek dat ze al enige tijd een vermoeden hadden dat er tussen ons meer was dan gewone vriendschap en ze waren er beslist niet blij mee. Hun voorstel/eis was dan ook dat wij elkaar een tijd niet zouden zien omdat ze er van overtuigd waren dat het dan wel over zou gaan. Vooral wanneer Kees dan ook zou proberen een vriendinnetje te krijgen veronderstelden ze dat zijn homoseksualiteit wel over zou gaan. Daarop zei Kees dat hij geen van deze voorstellen zag zitten en dat dit ook beslist niet zou gebeuren. Voor zijn ouders leek daarmee de kous af en moest hij het zelf maar weten. “Maar verwacht niet dat we het voor jou opnemen wanneer onze familie en kennissen er schande van spreken, want je begrijpt toch hopelijk wel dat het natuurlijk ongehoord is dat jij “zo” bent” werd daar nog wel aan toegevoegd.
    
    Bij mij thuis brak ronduit de pleuris uit. Mijn moeder begon hysterisch te gillen en mijn vader
    
    wist geen bemoedigender woord uit te brengen ...
    ... dat: “Als ik ooit zie dat je met een vent ligt te flikflooien, dan breek ik eerst al jullie botten en sla je vervolgens de kop van de romp!”. Op zijn vraag of ik dat goed begrepen had heb ik bevestigend geantwoord en ben naar mijn kamer gegaan. Gelukkig brak ik zodra ik op mijn bed lag in tranen uit en heb vreselijk gehuild. Dat luchtte heel erg op en toen ik tot bedaren was gekomen kon ik heel helder denken. Voor mij stond vast dat dit mijn laatste nacht in het ouderlijk huis zou worden.
    
    De volgende dag was ik de eerste twee uren vrij van school. Ik was vroeg wakker en had al vrij snel de zaken op een rij. Nadat na vader ook mijn moeder naar haar werk was vertrokken was ik alleen thuis en kon mijn plan uitvoeren. Ik wist waar mijn ouders hun trouwboekje hadden opgeborgen. Ik pakte dit uit de lade en met rode pen scheef ik naast de vermelding van mijn geboorte in rode letters: Dit kind is een miskleun en bestaat niet meer!. Dit was mijn wraak, wanneer ik dan in hun ogen geen bestaansrecht meer had, dan mocht dat ook officieel vastgelegd worden. Bovendien bespaarde het mij een hoop hoofdbrekens omdat deze boodschap zo duidelijk was dat ik verder geen briefje achter hoefde te laten. Ik legde het trouwboekje opengevouwen op tafel en als ze het vonden dan was de boodschap duidelijk. Zij hoefden niet verder te leven met een homozoon want ik was immers hun zoon niet meer!
    
    Ik pakte mijn kleding en een aantal persoonlijke spullen in een groot koffer. Dit bond ik op mijn fiets ...
«1234...9»