Mini - 109 - Sex Verhalen

Mini - 109

... bewapening, maar als het niet anders kon…

Even later hoorde ik Theo’s stem op de gang. Tijd om hem even wat te vragen… Ik stak mijn hoofd om de deur. Theo, heb je een minuutje?” “What’s up, Kees?” Ik sloot de deur. “Ik wil de Piraten vanmiddag de deur uit schoppen. Tijdens mijn vakantie hebben ze keihard doorgebuffeld.” Theo knikte. “Prima plan, Kees. Doen.” Er kwamen wat lachrimpeltjes om zijn ogen. “In feite heb je nu je eigen ontslagbrief opgesteld, meneer Jonkman… Als die Piraten van jou gewoon doorbuffelen als jij twee weken weg bent…” Ik haalde mijn schouders op. “Ach… Werk zat. Aan de andere kant van de snelweg…” Hij gromde. “Eruit! Je bent een nagel aan m’n doodskist, meneer Jonkman!” Grinnikend verdween ik.

Om elf uur zaten de Piraten in de groepsruimte en passeerden de diverse projecten de revue. De vergadering ging lekker vlot. Na de rondvraag gooide ik de volgende vraag het gezelschap in: “Heren… We werken nu een half jaar samen. Op 1 juni ben ik hier begonnen; het is nu bijna 1 december. Aan jullie nu de vraag: wat doen we goed en wat kan er beter?” Het was even stil en men zat elkaar aan te kijken. “Potverdorie Kees…” André antwoordde. “Ik werk nu ruim tien jaar, waarvan ruim twee jaar bij DT. Het laatste halve jaar zijn de idioten in deze ruimte van ‘collega’s’ veranderd in ‘bijna familie’. Need I say more?” Frits vulde aan. “Wat mijn neef André zegt…” Een lachsalvo onderbrak hem en hij vervolgde even later: “Even zonder dollen: DT was al een prettig ...

... bedrijf toen ik hier een jaar geleden binnenkwam, maar dit laatste halve jaar is de funfactor enorm gestegen. Niet alleen omdat jij de leiding hebt, maar ook omdat we enorm naar elkaar zijn toegegroeid. En wat er beter kan? Ach, een bruiloft op z’n tijd kan geen kwaad.” Ik grinnikte. “Aan die wens kan ik wel voldoen, denk ik. Maar even serieus heren…” Henk nam het woord. “Kees, er is niet zoveel wat we kunnen verbeteren. Dit team werkt als ‘team’. Niemand komt er tussen. Toen jij net begon te werken hier had ik er een hard hoofd in; je was nogal ‘nadrukkelijk aanwezig’ en wilde het naadje van elke kous weten, op het zwaar irritante af. Maar in dit halve jaar zijn we als team enorm naar elkaar toegegroeid. We weten feilloos elkaars sterke en minder briljante punten. En juist daardoor zijn we zo sterk. Kunnen we beter? Vast wel. Maar zullen we afspreken dat we dat niet aan Theo laten merken? Want dan krijgen we nog meer werk op ons bordje, vriend.” Een lachsalvo klonk.

“Oké Piraten. Dank voor de input. Ik wilde hier geen formele evaluatie van maken, alleen jullie ideeën en suggesties horen. Van mijn kant: ik ben apetrots op het feit dat ik dit team mag aansturen. Hoewel van ‘aansturen’ weinig sprake is; jullie doen lekker waar jullie zin in hebben. En meestal komt dat gelukkig overeen met wat ik graag zou willen zien. Dank daarvoor. En ja, ook ik heb het bij DT ontzettend naar m’n zin. Zeer zeker als teamleider van Team Drie. Het feit dat Joline hier ook werkt is een prettige ...