Mini - 53 - Sex Verhalen

Mini - 53

... alleen thuis is, staat zij met dezelfde geladen buks. Je dochter schiet heel aardig aardig voor een beginner.”

Ondertussen waren we bij de camper aangekomen en Tony tikte Joline op haar schouder. “Schiet jij tegenwoordig?” Ze knikte. “Gisteren samen met Kees voor het eerst naar zijn schietvereniging geweest. Nadat hij me de hele dag had afgebeuld met wapen- en schietlessen. Ik heb er nog spierpijn van. Maar goed, dit waren de resultaten…” Ze haalde een aantal doelkaarten uit haar tasje. “Dit schoot ik op 50 meter afstand!” Enige trots klonk in haar stem door. “En dit was op 12 meter!” Rob keek mee. “Je hebt de tien gemist, Joline…” Ik griste de kaart uit haar hand, pakte een pen en schetste snel een gezicht op de kaart, met de neuswortel op de plaats van de tien. Toen gaf ik de kaart weer aan Rob. “We doen dit niet voor de fun, Rob. We doen het hierom.”

Rob keek van de kaart naar mij en naar Joline. “Als je dat doet Kees, kom je zelf achter tralies, dat weet je?” Joline keek grimmig. “Pa, liever achter tralies dan invalide of doodgeslagen te worden door die klootzak. Ik ben het zat om een bang vogeltje in een kooitje te zijn waar een kat vals omheen sluipt. Als die kat het lef heeft om ook maar één poot in die kooi te zetten, komt hij er achter dat dat vogeltje in dat kooitje een hele valse havik is. Ik baal er ook van dat het zover heeft moeten komen, maar als het moet, dan moet het.”

“Dat van die valse havik kan ik beamen…” vulde ik droog aan. Tony nam het ...

... rationeler op dan haar man. “Jullie hebben gelijk. En als die hufter bij ons binnen zou komen, stuur ik eerst Bengel op ‘m af en ga hem daarna met m’n keukenmessen bewerken… Eens kijken of hij is ingeënt tegen roestvrij staal. Ik heb genoeg verhalen van mijn opa gehoord.” Maar jongens, ga zitten, dan schenk ik de koffie in.” Rob stond nog met een paar schietkaarten in handen. “ Dit is een hele knappe, Joline…” Ik keek even: een kaart van mij met 4 negens en een acht. Joline keek op de kaart en toen snel naar mij. “Pa, ik zou nu kunnen zeggen dat dit ook een kaart van mij is, maar dan krijg ik waarschijnlijk een beleefd maar dringend ‘ahum’ te horen van mijn geliefde vriendje. Want dit is een kaart die hij geschoten heeft. Op vijftig meter, binnen 5 seconden nadat hij lag…”

Rob keek me aan en ik haalde m’n schouders op. “Zoals ik gisteren tegen Joline zei: ‘Hier zit negen jaar schietervaring op twaalf wapens. Vergeet niet, Rob: het is m’n beroep geweest. En ik was er verdomd goed in.”

We waren ondertussen gaan zitten en Tony schonk de koffie in. Terwijl we koffie dronken, vertelde ik de stand van zaken met betrekking tot Holtinge. “De hufter is dus nu weer voortvluchtig. Maar Fred houdt een oogje in het digitale zeil.” En om Tony gerust te stellen: ”Fred gaat trouwens morgen bij DT beginnen als ICT-er. Dan heeft je dochter er een extra bodyguard bij.” Joline giechelde. “En wat voor body…” “Oh, dat is die reus die je ons een tijdje geleden liet zien? Ja, dan heb je wel een ...