Lars En Mark - 9&10 - Sex Verhalen

Lars En Mark - 9&10

... weer zonder beschermende kleding…. Liften? Ook geen optie, de auto’s scheuren hier met 100km per uur langs en de weg is nog onverlicht ook. Dat is dus levensgevaarlijk. Er zit niks anders op dan te wachten tot het slechte weer ophoud, dan kan ik doorlopen naar de stad en iemand bellen…

“Bellen?” denk ik bij mezelf. Ik weet helemaal geen telefoonnummers uit mijn hoofd buiten die van de huistelefoon en no way dat ik die ga bellen. Hoe is het is godsnaam zover gekomen dat ik hier nu koud en hongerig in een fucking fietstunnel zit. Naast me zie ik het pakje sigaretten liggen. Fuck it, denk ik bij mezelf en ik pak een peuk en steek hem op. Diep inhaleer ik en ik proest het uit. Gadverdamme!, toch maak ik hem niet uit.

Vanmiddag kwam ik thuis van college. Terwijl ik mijn fiets parkeerde in de schuur hoorde ik mijn vader tekeergaan. Geen idee waarom maar het gebeurd wel vaker dat hij boos is. In de schuur stonden ook vieze laarzen met daarnaast een schep. Al eerder had ik zonder dat mijn vader het weet hem iets zien begraven in de tuin. Ik had er toen geen aandacht aan geschonken maar blijkbaar is hij weer in de tuin bezig geweest. Ik ging naar binnen en hing mijn jas op, toen ik de kamer in kwam keek mijn vader mij woedend aan.

Hij hield zijn telefoon omhoog en riep: ‘Wat heeft dit te betekenen!! Ben jij homo?!’ Ik wist niks uit te brengen, het was duidelijk dat ik het niet kon ontkennen, blijkbaar zijn Mark en ik echt gefotografeerd, wie heeft die foto’s gemaakt?. Het ...

... enige wat ik op dat moment kon doen was knikken en ik zei zacht: ‘Ja meneer.’ ‘Je maakt onze familie ten schande!’ riep hij kwaad en begon op me af te lopen. Bang keek ik van mijn moeder die naast mijn vader stond naar mijn zusje die op de bank zat en toen kwam die vuist op mijn oog.

…

Geen idee hoelang ik hier zit, buiten is het donker en het regent en waait nog steeds, meerdere opgerookte peuken naast me op de grond. Ik drink de laatste slokken uit mijn bidon.

…

Plots schrik ik, ik draai mijn hoofd en uit de richting van de stad zie ik 2 koplampen komen, ze zijn bijna bij de tunnel. Vlug sta ik op, klaar om het op een lopen te zetten maar om één of andere reden blijf ik aan de grond genageld staan. De fietsers komen dichterbij, door het duister kan ik niet zien wie het zijn. Stemmen, versterkt door de echo van de tunnel als ze de tunnel in fietsen. Hondenweer man! Hoor ik een jongensstem zeggen. He, wie is dat hoor ik de andere stem zeggen. Ik herken de stemmen niet en zonder te denken ga ik op het fietspad staan. Met een schorre stem hoor ik mezelf zeggen: ‘Jongens, alsjeblieft, help me.’

Ze stoppen, ik herken ze, ze wonen in het dorp maar ik ken ze niet. Ik zie ze verwonderd naar me kijken maar ze zeggen niks. ‘Hebben jullie een telefoon?, willen jullie alsjeblieft iemand voor me bellen?’ Ze kijken elkaar aan en dan vraagt één van de twee: ‘Gast, wat is er gebeurd? Wie wil je bellen?’ Ik negeer de eerste vraag en zeg: ‘Mark Verhoef’. ‘Ken ik niet, jij Willem?’ ...