1. Vluggertje - 3


    Datum: 30-5-2018, Categorieën: Familie Auteur: Jef1990, Bron: Opwindend

    ... vrouwen, wij familie. Het waren weken van rondhangen in pyjama, mama die nooit meer in haar prachtige jurken en strakke bloesjes met pantalons rondzwierde, indruk makend op haar omgeving. Waar ze ook kwam. Papa liep als een bezige bij ons te verzorgen. Mama en zijn verdrietige meisjes.
    
    Ik heb nu haast. Mama overleed heel snel, binnen drie maanden. Ze had die verdoemde eierstokkanker al in zo’n vergevorderd stadium. Net als ik dus nu. Ik weet het drie weken. Sindsdien heb ik naast mijn stille verdriet een oerkracht in me. Ik kan het moeilijk thuisbrengen. Het is heel lijfelijk. Ik voel elke vezel in mijn lijf. De ene dag ben ik power-woman, ben ik energiek en geil, zoals vandaag, flirt ik met mijn baas, lach naar de fluitende bouwvakkers op de steigers. Geef ze al omdraaiend een knipoog en een handkus. De andere dag voel ik me slap en krachteloos, laat ik mezelf op de autoweg inhalen en kijk maar weg van de opgestoken vinger van zo’n verhit baasje. Omdat ik in trance waarschijnlijk te lang op de linkerbaan bleef hangen. Laat mij maar, ik ben er niet. Niet meer voor lang. Het is leven en liefde en dood, eros en thanatos. En het doet me denken aan de avond na de begrafenis van mama.
    
    Ik lig met mijn zus op de ouderslaapkamer. We strijken met onze handen over de sprei. Hier lag ze, hier waren de laatste dagen van ons samenzijn. Ik kijk opzij en zie dat zus een traantje heeft dat langs haar slaap langzaam naar beneden loopt. Ik vang het met mijn wijsvinger op en proef het ...
    ... zout met mijn lippen. “We moeten door, zussie”, zeg ik. Ze knikt en zucht en kijkt me ineens intens aan. “Ik voel me raar”, zegt ze. “Ik ook”, zeg ik. “Ik ben….. verdrietig, maar ook ….kweenie”, ze frutselt wat aan één pand van haar zwarte mantelpakje. Ik heb bijna precies hetzelfde aan. Witte bloes, zwart kokerrokje, getailleerd jasje. We kregen door onze rokjes op de begrafenis allemaal knipogen van al die oude mannetjes, ooms en oudooms. Geile bokken zijn het.
    
    “Ik voel me…. ergens opgewonden”, zeg ik. Zus kijkt me verrast aan. “Ja dát!”, zegt ze met een glimlach, “ik ook, en de hele dag al”. Ik ben blij met zus. Ik durf te zeggen: “En weet je, toen ik mama zo vredig en met die kleren zag liggen, toen voelde ik een steek in mijn onderbuik”. Daar, ik flap het eruit. “Vertel”, zegt zus verrast, terwijl ze op haar zij naar me toe gaat liggen. Ze ondersteunt haar hoofd met een hand en strijkt met de andere hand over mijn heup.
    
    “Nou…., alsof ik moest plassen. Je weet wel , zo’n zenuwachtig gevoel.” Zus grinnikt. “Heb je al eens gemasturbeerd”, vraagt ze zacht. Ik knik. “Dat is hetzelfde ja. Ik bedoel, vandaag nog niet. Maar ik deed het toen jij met die jongen bezig was vorig jaar, weet je nog?”. “O toén”, zegt ze. “Heb je toen met jezelf gedaan? Hoe dan, waar dan?”. Zus’ haar ademhaling versnelt haast onhoorbaar. “Nou, direct op de gang, naast de deur”. “Ooh, zegt zus”. Ze rolt zich op haar rug en steekt een hand onder haar rokje. Ze wriemelt even en dan slaakt ze een ...