Vluggertje - 3 - Sex Verhalen

Vluggertje - 3

Ik veeg met tissues zijn kostbare sperma van de tegels. Hij moet zijn zaad niet teveel verknoeien, denk ik. ‘Niet verspillen, niet verspillen’, neurie ik zacht en gloei nog na van onze neukbeurt. Dit hadden we dus veel eerder moeten doen. Gluren naar nichtje. Ik kijk vertederd hoe mijn man zijn broek optrekt en naar de keuken loopt om nichtje haar watertje te brengen. Mijn lieve man, de arme schat. Hij weet nog van niets. Ik moet het voor mezelf houden. Nog wel. Eerst moet mijn plannetje slagen.

Ik ben er al weken van slag van. Hij weet niet dat ik ’s nachts huil als hij slaapt. Zachtjes, om hem niet wakker te maken. Het plannetje dus. Of plannetje…. dat klinkt nog teveel uitgedacht. Ik word gestuurd door krachten die groter zijn dan mezelf. Er is een hand die me stuurt, the hand that rocks the cradle. Ach, ik kan er pathetisch over doen, maar ik weet het ook niet. Het is maar zoals ik het nu voel.

We waren zo’n gelukkig gezin, vroeger thuis. Papa, mama, mijn zus en ik. Zus ja, die preutse ja, moeder van nichtje. We schelen zeven jaar, zus en ik. Ze was niet altijd zo preuts hoor!

Terwijl mama haar eerste kind, zus dus, kreeg zat ze nog midden in haar carrière als ruitster in de Military. Eventing heet dat tegenwoordig. Papa werkte thuis en waste en kookte. En wat was mama goed! Als ik de fotoalbums doorblader, dan gloei ik van trots. Is dat mijn moeder!? Wat een kanjer! We hadden thuis een prijzenkast vol overwinningen, in binnen- en buitenland. Ze zijn allemaal ...

... verdwenen naar zolder. En mijn moeder naar de hemel.

Maar wat wás ze een knappe verschijning! Slank, sportief, tegelijk ook heel klassiek en… kwetsbaar. Een opvallende figuur in een wereld die bestond uit pezige mannen en gedrongen vrouwen. Ze moest in die tijd ook vaak op televisie verschijnen. Dan sprak ze met haar zijdeachtige stem, en wond ze de verslaggever gracieus om haar vinger. Mensen spraken over haar op straat, bij de kapper, in het café. Ze was een godin in de sport. Nadat ze met wedstrijdrijden was gestopt, kwam ik ter wereld.

Mijn zus en ik. Altijd twee handen op één buik. Onafscheidelijk waren we. We zaten bij elkaar in bad, we speelden met elkaar in de tuin, we sliepen op dezelfde kamer. We waren als Jip en Janneke. Maar dan twee meisjes. Mijn zus wijdde me in de wereld van de seks. Zij was veel ouder en had al vriendjes. Ik weet nog die eerste keer. Twaalf was ik, zij negentien. Ik kom onze slaapkamer in, nietsvermoedend, en daar ligt ze. Haar rok opengeknoopt en slordig om haar heen gedrapeerd. Het beddengoed woest en woelig. Ze draagt dat blauwe bloesje dat half van haar lijf is getrokken. Ik zie een blote rechtertiet. Maar ik kijk ook achter tegen een jongen aan, ik kijk tegen zijn billen. Hij ligt met zijn kleren aan tussen haar benen en stoot verwoed met zijn heupen tegen haar aan. Zus kijkt verschrikt langs hem heen en ziet mij met open mond in de deuropening staan. “Ga weg”, zegt ze bits. Ik doe de deur dicht en loop vertwijfeld de gang op. Wat was ...