Vluggertje - 3 - Sex Verhalen

Vluggertje - 3

... dat nou?

Ja, ik weet natuurlijk wat dat was. Ze zijn aan het neuken! Mijn hart klopt wild. Maar ik ben in de war. Het leek zo…. wild. Alsof die jongen haar pijn wil doen. Maar als ze het niet lekker vindt, dan had ze me niet weggestuurd. Dan zou ze toch gillen? Ik stel me voor hoe het is als zo’n jongen tussen mijn benen ligt. Brrrr. Lijkt me eng. Maar ook retespannend. Ik steek mijn hand in mijn sportbroekje. Even voelen. Ja, ik ben vochtig. Mijn kutje is warm. Langs de wand van de gang schuifel ik terug naar de kamerdeur. Ik sta met mijn rug tegen de muur en probeer het geluid op te vangen. Ik hoor zus kreunen en mopperen: “Ja, ja, au, niet zo wild, ja, daar, o ja, dat is beter”. De jongen begint ineens te grommen en dan komt er uit zijn keel een geluid waar ik nu nog aan terugdenk als ik een scheepshoorn hoor. “Ik kom, ik kom”, hoor ik. “Niet in mijn kutje”, gilt zus, “ik wil niet zwanger worden”. Ik hoor gevloek en gerommel en hoor haar zeggen: “o ja, spuit maar op mijn buik, he bah mmpfff… niet in mijn haar, gek!”.

Gek is dat. De scheepshoorn is nog steeds een soort trigger. Toen ik vorig jaar op de boot naar Noorwegen het geluid hoorde, pakte ik mijn man wild bij zijn bloesje en begon hem te tongen. We stonden midden tussen de zwaaiende menigte vakantiegangers. Ik sloeg éen been om hem heen en drukte mijn kruis dwingend tegen de harde spieren van zijn bovenbeen. “Ik ga je neuken vent”, zei ik met een diepe grom. “Ik luister”, zei hij stomverbaasd. “…zullen we dan ...

... eerst maar even onze hut opzoeken, milady?”. We renden als verliefde tieners de metalen trappen af, en daarna weer op, lift in en uit, tongend in de donkere gangen, dwalend door het doolhof dat zo’n passagiersboot is. We konden ons plekje niet direct vinden, met al die gangen en nummertjes, maar dat droeg bij aan de erotische spanning. Toen we aankwamen bij de hut, nam hij me staand, direct achter de deur van onze cabine. Tien stoten en we stortten hijgend neer.

Had ik toen maar …. Maar nu is het te laat. Het zwaard is al gevallen. En manlief weet nog van niks. Ik heb hetzelfde als mama. Toen ik dertien werd, viel ze plotseling kilo’s af. Wij eerst nog denken dat het kwam door die val van het paard. Ze was op een recreatieve rit met haar hoofd tegen een tak van een boom geklapt, van het paard gestort en ze had even bewusteloos gelegen. Maar ze was dizzy weer opgestaan en na een paar dagen volgde een check bij de dokter. Rust houden natuurlijk. Het leek gelukkig allemaal mee te vallen. Maar ze beef zo moe en kwam niet meer aan. Ik zie haar nog liggen, bleek en uitgemergeld, met haar dunne duster op het bed, haar blonde haren gespreid op het kussen. Nog steeds de prachtige vrouw die ze was. Maar met ingevallen wangen en doffe ogen, vroeger zo helblauw en sprankelend. Dan gingen we naast haar liggen, mijn zus aan de ene kant en ik aan de andere. Hand in hand in hand lagen we naar het plafond te staren. Er viel geen woord. Er viel ook niet te praten. Alleen maar te zijn, wij ...