Mini - 69 - Sex Verhalen

Mini - 69

... eigendom. Met dat lied maakt ze zich, na een lange tijd, vrij.

Een van onze vriendinnen heeft ook zo’n ’vriend‘. Klootzak. Maar ze wil hem altijd nog een kans geven, en dat weet hij. En daar maakt hij grof misbruik van. Zij heeft geen leven; ze studeert maar moet ook werken omdat meneer te beroerd is om maar een poot te verzetten…

Wij wilden haar meenemen naar die film, maar dat mocht niet van meneer. Blijkbaar kende hij iets van de inhoud. En sinds dat wij haar kennen, nu ongeveer een jaar, is ze tien kilo kwijtgeraakt aan gewicht. Van de zorgen, de stress, het harde werken, noem maar op. Toen zij dat lied zong, had ik háár gezicht voor ogen…“

Mel snikte het weer uit en Clara kreeg ook rooie ogen. “En ze trapt verdomme steeds wéér in z’n mooie praatjes… Op de universiteit ontloopt ze ons stelselmatig; ze mag van die lul niet meer met ons omgaan. En hij controleert haar…“ Ik droogde Melissa’s tranen. Niet dat 't veel hielp; ze bleef snotteren en mijn zakdoek was al doorweekt.

“Kom meiden, naar de camping. Krijgsraad. Als het zo’n goeie vriendin van jullie is, kunnen we proberen haar uit de shit te halen… Daar heb ik de laatste tijd wat ervaring mee gekregen.“

Bij de camper stonden bordjes en kopjes voor de lunch al klaar. We vertelden het verhaal. Rob keek somber.“Da’s niet zo makkelijk… Als ze zelf niet wil en die vent van haar is zo’n controlfreak...“ Melissa keek kwaad. “Verdorie, ze gaat er aan onderdoor! Kunnen we dan helemaal niks doen?“

Joline kreeg ...

... een helder idee. Ze keek me aan. “Angelique! Misschien weet die wel iets…“ Ik knikte. “Da’s een goeie. Er zal vast wel jurisprudentie over zijn. Kunnen we haar voorleggen als we haar te eten vragen. Moeten we deze week sowieso doen.“ We vertelden wie Angelique was en spraken af dat we haar om raad zouden vragen.

“Eén vraag nog, meiden: Wordt jullie vriendin mishandeld?“ Melissa aarzelde.“Ze is de laatste maanden, na de vakantie, wel eens met blauwe plekken of moeilijk lopend op college gekomen.‘stoeipartijtje‘, zei ze dan, of ‘tijdens sporten gebeurd‘. Ik geloof het niet, maar ja…“ Joline knikte. “Oké, dat nemen we mee.“

Ton hoorde het aan en zei bedachtzaam:“Lui, ik word pislink als ik zulke verhalen hoor. Als ik iets kan doen…“ Clara kroop tegen hem aan. “Je bent soms best wel een goeie vent, Ton“, en gaf hem een lange zoen. Ik schoot in de lach. “Dat lijkt op een compliment wat ik ooit van een vrouwelijke studiegenoot kreeg.‘Je bent best wel een toffe peer, Kees.‘ Maar de zoen ontbrak helaas.“

Joline keek me schuin aan. “En dat is maar goed ook, meneer Jonkman. Anders was je waarschijnlijk onmiddellijk voor de bijl gegaan met je maagdelijke voorkomen.“ Ik schudde mijn hoofd. “Nee schatje. Betrokken jongedame was, ondanks dat ook zij best wel een toffe meid was, niet mijn type. Standaardkleding: spijkerbroek, T-shirt, gympies. Tijdens feesten en partijen: Iets nieuwere spijkerbroek, schoon T-shirt en nog steeds gympies. Ik verdenk haar ervan dat haar lingerielades ...