In Zijn Handen - 6 - Sex Verhalen

In Zijn Handen - 6

... hij Frank zag binnenkomen. Ik was al geschrokken van Mirjam, maar Michael leek zich niet veel van haar uitbrander aan te trekken. Ik hoop oprecht dat hij zijn baan niet verliest.

Ik weet niet wat er speelt tussen Frank en Michael, maar het was heel duidelijk dat die twee elkaar niet kunnen uitstaan. “In mijn handen is ze volkomen veilig,” had Frank gezegd. Ga toch weg, ik wil Michael terug! Frank ziet er best aantrekkelijk uit, maar hij doet me denken aan een player. Alles om een vrouw in bed te krijgen en de volgende dag met de kleren onder de arm wegsluipen.

Zodra Frank over een vakantie begon en een naam noemde ging het mis. Wat was de naam? Evelien? Eveline, dat was het! Is dat zijn ex? Misschien een gekke ex die hem achtervolgt? Of een stalker?

Een opmerking van Mirjam komt weer naar boven. ‘Als het maar een kut en een hartslag heeft,’ had ze gezegd. Blijkbaar wipt hij er ook aardig op los.

Wat als die Eveline ook een scharrel van hem is? Een eenmalige wip die meer wil en hem stalkt?

Mirjam zit op de bank. Frank staat tegenover haar met de salontafel tussen hen in. Op tafel ligt haar mobieltje met de luidspreker aan. Ze luisteren mee als Michael naar mijn vader gaat. Ik hoef het niet te horen, ik trek me terug op mijn slaapkamer.

Ik heb net een douche genomen. Ik heb me lekker gewassen en heb daarna in mijn kamer mijn haren zitten föhnen. Terwijl ik mijn hoofd leeg probeer te maken borstel ik mijn haren door.

Ik ben echt gefrustreerd. Ik heb steeds ...

... minder te zeggen over mijn eigen leven of wie er bij me is. Instinctief mag ik Frank niet. Ik wil hier weg.

En op dat moment komt het verlossende berichtje. Een goede vriend van me stuurt een berichtje: ‘Hoe is het met je?’ Ik typ snel een berichtje terug: ‘Kut. Kan ik even langskomen om te praten?’

Het antwoord komt direct: ‘Natuurlijk, ik zet de thee klaar.’

Die lieve Wim. Ik kan altijd op hem rekenen als ik hem nodig heb. Maar hoe kom ik hier weg? Ik wil niet dat Frank meegaat. Ik trek mijn schoenen aan en ga bij het raam staan. Met een zucht kijk ik naar buiten. Ik kan onmogelijk ongezien de deur uit lopen.

Dan schiet het me te binnen. Het raam! Ik stop mijn mobieltje in mijn zak, zet het raam open en klim naar buiten. Ik voel me nu weer 15 jaar oud, toen sloop ik ook regelmatig ongezien weg. Ik druk zachtjes het raam dicht en maak dan dat ik weg kom. Ik ben zó blij dat ik maar een klein huisje heb met bijna alles op de begane grond. Boven heb ik enkel een bergruimte, die ik niet gebruik.

Gelukkig woont Wim hier maar een paar straten vandaan en ben ik er al binnen een paar minuten. Zodra ik zijn voortuin in kom doet hij al de voordeur open. Ik ken Wim al sinds ik een half jaar geleden in de buurt kwam wonen. Hij zag me met verhuisdozen sjouwen toen hij van zijn werk kwam en parkeerde zijn auto om zijn hulp aan te bieden. Ik was eerst wantrouwig, maar toch nam ik zijn hulp aan. En sindsdien zijn we goede vrienden geworden. En sinds een maand of drie is het ...